گلانیدن

لغت نامه دهخدا

گلانیدن. [ گ ُ دَ ] ( مص ) در گناباد گلیدن و گلاندن ( غلطانیدن ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). «گنابادی ». تکانیدن و افشاندن دامن جامه و قالی و امثال آن. ( برهان ) ( آنندراج ) :
سحرگه باد برگ گل گلان است
ز درد آن فغان بلبلان است.
زراتشت بهرام پژدو.
رجوع به گلان و گلاندن شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) تکاندن و افشاندن دامن جامه و قالی و برگ گل و غیره .
در گناباد گالیدن و گالاندن

پیشنهاد کاربران

بپرس