گِلاشو، شِلْدون لی (۱۹۳۲)(Glashow, Sheldon Lee)
گِلاشو، شِلْدون لی
متخصص امریکایی فیزیک ذرات. در ۱۹۶۴، قائل به وجود کوارک چهارمی، با نام کوارک افسون، شد. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ راه های وحدت نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی، دو نیروی بنیادی طبیعت، و تبدیل آن ها به نیرویی واحد، که اکنون نیروی الکتروضعیف نامیده می شود، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۷۹ دست یافت. این جایزه مشترکاً به او، محمد عبدالسلام، و استیون واینبرگ اعطا شد. گلاشو در نیویورک زاده شد و در دانشگاه های کورنل و هاروارد درس خواند. پیش از آن که در ۱۹۶۷ استاد دانشگاه هاروارد شود، در مؤسسۀ نیلس بور، واقع در کپنهاگ، مشغول کار بود و در سال ۲۰۰۰، استاد دانشگاه بوستون، در ماساچوست، شد.
گِلاشو، شِلْدون لی
متخصص امریکایی فیزیک ذرات. در ۱۹۶۴، قائل به وجود کوارک چهارمی، با نام کوارک افسون، شد. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ راه های وحدت نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی، دو نیروی بنیادی طبیعت، و تبدیل آن ها به نیرویی واحد، که اکنون نیروی الکتروضعیف نامیده می شود، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۷۹ دست یافت. این جایزه مشترکاً به او، محمد عبدالسلام، و استیون واینبرگ اعطا شد. گلاشو در نیویورک زاده شد و در دانشگاه های کورنل و هاروارد درس خواند. پیش از آن که در ۱۹۶۷ استاد دانشگاه هاروارد شود، در مؤسسۀ نیلس بور، واقع در کپنهاگ، مشغول کار بود و در سال ۲۰۰۰، استاد دانشگاه بوستون، در ماساچوست، شد.
wikijoo: گلاشو،_شلدون_لی_(۱۹۳۲)