گِلازونُف، اَلِکْسانْدْر (۱۸۶۵ـ۱۹۳۶)(Glazunov, Aleksandr)
گِلازونُف، اَلِکْسانْدْر
آهنگ ساز روس. با سمفونی اول خود، که در ۱۷سالگی نوشت، به شهرت رسید. عوامل بسیاری همچون مهارت معلمش ریمسکی ـ کورساکوف در ارکستراسیون و تغزل گرایی چایکوفسکی، بر او تأثیر گذاشتند. سبک او بین سبک مکتب ملی روسی گروه پنج و سبک آهنگ سازان «جهان وطن» اروپای غربی قرار می گیرد. در مقام معلم نیز تأثیر مهمی بر نسل بعدی آهنگ سازان، ازجمله پروکوفیف و شوستاکوویچ، گذاشت. گلازونُف در سن پترزبورگ به دنیا آمد. در کودکی پس از تعلیم موسیقی در خانه، از ۱۸۸۰ زیرنظر ریمسکی ـ کورساکوف تحصیل کرد و دورۀ تحصیلی خود را طی هجده ماه به پایان رساند، و نخستین سمفونی خود را در آغاز ۱۸۸۲ آمادۀ اجرا کرد. در ۱۸۸۴ میتروفان بِلایِف کنسرتی از آثار او ترتیب داد و شروع به انتشار آن ها کرد. گلازونف در همان سال به اروپا رفت و از آن پس موسیقی او تلفیقی تطبیقی از گرایش های موسیقایی اروپای آن زمان با جریان های تأثیرگذار روسی از سوی چایکوفسکی و بورودین شد. در ۱۸۹۷ اجرای نخست سمفونی اول راخمانینوف را، به قولی در حال مستی، رهبری کرد. در ۱۹۰۵ به مدیریت کنسرواتوار سن پترزبورگ رسید، و پس از آن چندان چیزی برای افزودن بر دستاورد عظیم پیشین خود نساخت. تعدادی از آثار ناتمام بورودین، به ویژه اوورتور اپرای شاهزاده ایگور، را تکمیل کرد. در ۱۹۲۸ روسیه را ترک کرد و در پاریس، ساکن شد. ازجمله آثار اوست: صحنه ای باله های رایموندا (۱۸۹۷) و چهار فصل (۱۸۹۹). ارکستری. پوئم سمفونیک استنکا رازین (۱۸۸۵).
گِلازونُف، اَلِکْسانْدْر
آهنگ ساز روس. با سمفونی اول خود، که در ۱۷سالگی نوشت، به شهرت رسید. عوامل بسیاری همچون مهارت معلمش ریمسکی ـ کورساکوف در ارکستراسیون و تغزل گرایی چایکوفسکی، بر او تأثیر گذاشتند. سبک او بین سبک مکتب ملی روسی گروه پنج و سبک آهنگ سازان «جهان وطن» اروپای غربی قرار می گیرد. در مقام معلم نیز تأثیر مهمی بر نسل بعدی آهنگ سازان، ازجمله پروکوفیف و شوستاکوویچ، گذاشت. گلازونُف در سن پترزبورگ به دنیا آمد. در کودکی پس از تعلیم موسیقی در خانه، از ۱۸۸۰ زیرنظر ریمسکی ـ کورساکوف تحصیل کرد و دورۀ تحصیلی خود را طی هجده ماه به پایان رساند، و نخستین سمفونی خود را در آغاز ۱۸۸۲ آمادۀ اجرا کرد. در ۱۸۸۴ میتروفان بِلایِف کنسرتی از آثار او ترتیب داد و شروع به انتشار آن ها کرد. گلازونف در همان سال به اروپا رفت و از آن پس موسیقی او تلفیقی تطبیقی از گرایش های موسیقایی اروپای آن زمان با جریان های تأثیرگذار روسی از سوی چایکوفسکی و بورودین شد. در ۱۸۹۷ اجرای نخست سمفونی اول راخمانینوف را، به قولی در حال مستی، رهبری کرد. در ۱۹۰۵ به مدیریت کنسرواتوار سن پترزبورگ رسید، و پس از آن چندان چیزی برای افزودن بر دستاورد عظیم پیشین خود نساخت. تعدادی از آثار ناتمام بورودین، به ویژه اوورتور اپرای شاهزاده ایگور، را تکمیل کرد. در ۱۹۲۸ روسیه را ترک کرد و در پاریس، ساکن شد. ازجمله آثار اوست: صحنه ای باله های رایموندا (۱۸۹۷) و چهار فصل (۱۸۹۹). ارکستری. پوئم سمفونیک استنکا رازین (۱۸۸۵).
wikijoo: گلازونف،_الکساندر_(۱۸۶۵ـ۱۹۳۶)