گل یا پوچ

افراد به دو گروه مساوی تقسیم می شوند. دو سرگروه شرایط بازی را از قبیل حد نصاب امتیاز و تعداد امتیازات، امتیاز درست حدس زدن و گرفتن گل را، مطرح می کنند. ( به طور مثال درست حدس زدن و گرفتن گل ۲ امتیاز و حد نصاب برنده شدن هم ۲۱ باشد ) برای شروع یکی از سرگروه ها دکمه یا ساچمه ای کوچک که در بازی ( گل ) نامیده می شود را برداشته و به سرگروه دیگر پیشنهاد می کند که گل را در مقابل چند امتیاز می خواهی ( یعنی گل را می فروشد ) . بنا بر معامله دو سرگروه در نهایت یکی از گروه ها، در شروع بازی چند امتیاز دارد و گروه دیگر گل را دارد و می تواند با آن امتیاز بگیرد. سرگروه صاحب گل، ابتدا باید گل را به گروه مقابل نشان دهد و سپس آن را به طور پنهانی به یکی از دست ها می سپارد، سپس همه مشت گره کردهٔ خود را در مقابل دید گروه مقابل قرار می دهند. نفرات گروه دوم با کنجکاوی و دقت و هوشیاری از حرکت دست سرگروه و نفرات، نگاه ها و حالت چهره ها حدس می زنند و به سرگروه می گویند، سرگروه بنا بر حدس خود و یاران، دست های مشکوک را کنار گذاشته و بقیه را یکی یکی با گفتن واژه ( پوچ یا خالی ) کنار می گذارد و به این ترتیب به گل نزدیک تر می شوند، چنانچه درست حدس زده و گل را پیدا کنند به همراه کسب امتیاز صاحب گل شده و در دور بعدی، آنها گل را مخفی خواهندکرد و چنانچه نتوانند، باز گروه مقابل با کسب امتیاز گل را پیش خود نگه داشته و میان دست ها پخش خواهند کرد.
در ابتدای بازی اگر حدس قوی باشد که به یقین مبدل می شود، سرگروه می تواند با یکسره گرفتن گل ۵ امتیاز بگیرد. ( بنا به قردادی که دارند )
در خاتمه برنده بازی، گروهی است که تعداد امتیازاتش زودتر به ۲۱ برسد.
در این بازی حس کنجکاوی بازیکنان تحریک شده و تمرینی برای افزایش دقت و هوشیاری برای بازیکنان مخصوصاً در کودکان می باشد.
در بازی گل یا پوچ تعداد بازکنان محدودیتی ندارد، هرچند بیشتر به صورت دو نفره بازی می شود.
یک شی گرد کوچک مانند نخود، کاغذ، سنگ ریزه یا یک دکمه کوچک. ترجیحاً شیئی که منحصر به فرد باشد تا زمینه تقلب کم شود، مانند دکمه یا تیله ای خاص.