گل گیوه

لغت نامه دهخدا

گل گیوه. [ گ ِ ل ِ وَ / وِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلی است سفید که گیوه مستعمل را پس از شستن باآن سفید کند. گلی است سپیدرنگ که چمچم ، یعنی گیوه را چون شوخگن شود بدان سپید کنند. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

گلیست سفید که گیوه مستعمل را پس از شستن با آب سفید کند .

پیشنهاد کاربران

آش و یا سوپ گل گیوه استعاره ای از غذای بی ارزش و یا همان آب زیپو و بی ریخت است
در استفاده از این ضرب المثل که در دوره قاجار عمده رواج داشت به افراد ثروتمند که دریوزه گری ( تنگ دست گرایی ) که به خودی خود با ساده زیستی از زمین تا آسمان فرق داره گفته میشد : خوراکش سوپ گل گیوست

بپرس