گل گاوزبان ایرانی ( نام علمی: Echium amoenum ) یکی از گونه های سردهٔ گاوزبان است. این گیاه، یکی از گیاهان دارویی بسیار مهم در طب سنتی ایرانی است. گل گاوزبان، گیاهی دوساله یا چندساله است که به صورت بومی در مناطقی از ایران ( شهرستان رودسر - منطقه اشکورات ) ، قفقاز و روسیه در ارتفاعات ۶۰ تا ۲٬۲۰۰ متر ( ۲۰۰ تا ۷٬۲۲۰ فوت ) از سطح دریا رشد می کند.
... [مشاهده متن کامل]
گل گاوزبان ایرانی، دارای تأثیرات مختلف دارویی و درمانی است. این گیاه، ضدالتهاب، ضدمیکروب، ضد درد و حاوی ترکیبات آنتی اکسیدان است و به طور ویژه برای درمان و بهبود سرماخوردگی و به عنوان یک داروی ضداضطراب و آرام بخش مورد استفاده قرار می گیرد.
اثرات محافظتی گل گاوزبان ایرانی بر سیستم عصبی از جمله اثرات ضد درد، ضد ایسکمی و اثرات ضداضطراب آن در چندین مدل حیوانی نشان داده شده است. عصارهٔ این گیاه، اثر محافظتی در برابر اختلالات ناشی از مصرف هیوسین نشان می دهد. مهم ترین آنتوسیانین موجود در این گیاه، سیانیدین - ۳ - گلوکوزید است که دارای اثرات محافظتی در برابر آسیب های مغزی و آپوپتوز ناشی از ایسکمی مغزی است. این گیاه، در درمان بیماران مبتلا به افسردگی خفیف تا متوسط و همچنین اختلال وسواس فکری - اجباری و اختلال اضطراب فراگیر، مؤثر است.
از مهم ترین خواص طبی گل گاو زبان میتوان به بهبود دیابت، رفع اگزما ، بهبود علایم سرماخوردگی، رفع مشکلات گوارشی، رفع التهاب مثانه و رفع گلو درد اشاره کرد.
این گیاه، حاوی اسید گاما - لینولنیک ( GLA ) ، آلفالینولنیک اسید ( ALA ) ، اسفنگولیپید، آلکالوئیدهای پیرولیزیدین، موسیلاژ، رزین، پتاسیم نیترات، کلسیم و اسیدهای معدنی است.
این گیاه دارای مقدار زیادی مواد شیمیایی به نام آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی ( PAS ) است که مصرف زیاد این گیاه در دوز بالا یا در دراز مدت، می تواند باعث بروز سرطان کبد یا آسیب به این عضو مهم شود.
گل گاوزبان معمولاً به صورت دم کرده، جوشانده و دم نوش مصرف می شود. در طب سنتی ایرانی، قسمت های دارویی اصلی این گیاه، گل و برگ است اما ریشه و ساقه نیز قابل استفاده هستند.
در رفسنجان این گیاه را با ترکیبی از هل و شکر به صورت قاووت آماده می کنند.
یا میتوان آن را به صورت دمنوش آماده کرد و پس از اینکه خنک شد آن را در قالب یخ بریزیم و پس از اینکه یخ زد میل کنیم
... [مشاهده متن کامل]
گل گاوزبان ایرانی، دارای تأثیرات مختلف دارویی و درمانی است. این گیاه، ضدالتهاب، ضدمیکروب، ضد درد و حاوی ترکیبات آنتی اکسیدان است و به طور ویژه برای درمان و بهبود سرماخوردگی و به عنوان یک داروی ضداضطراب و آرام بخش مورد استفاده قرار می گیرد.
اثرات محافظتی گل گاوزبان ایرانی بر سیستم عصبی از جمله اثرات ضد درد، ضد ایسکمی و اثرات ضداضطراب آن در چندین مدل حیوانی نشان داده شده است. عصارهٔ این گیاه، اثر محافظتی در برابر اختلالات ناشی از مصرف هیوسین نشان می دهد. مهم ترین آنتوسیانین موجود در این گیاه، سیانیدین - ۳ - گلوکوزید است که دارای اثرات محافظتی در برابر آسیب های مغزی و آپوپتوز ناشی از ایسکمی مغزی است. این گیاه، در درمان بیماران مبتلا به افسردگی خفیف تا متوسط و همچنین اختلال وسواس فکری - اجباری و اختلال اضطراب فراگیر، مؤثر است.
از مهم ترین خواص طبی گل گاو زبان میتوان به بهبود دیابت، رفع اگزما ، بهبود علایم سرماخوردگی، رفع مشکلات گوارشی، رفع التهاب مثانه و رفع گلو درد اشاره کرد.
این گیاه، حاوی اسید گاما - لینولنیک ( GLA ) ، آلفالینولنیک اسید ( ALA ) ، اسفنگولیپید، آلکالوئیدهای پیرولیزیدین، موسیلاژ، رزین، پتاسیم نیترات، کلسیم و اسیدهای معدنی است.
این گیاه دارای مقدار زیادی مواد شیمیایی به نام آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی ( PAS ) است که مصرف زیاد این گیاه در دوز بالا یا در دراز مدت، می تواند باعث بروز سرطان کبد یا آسیب به این عضو مهم شود.
گل گاوزبان معمولاً به صورت دم کرده، جوشانده و دم نوش مصرف می شود. در طب سنتی ایرانی، قسمت های دارویی اصلی این گیاه، گل و برگ است اما ریشه و ساقه نیز قابل استفاده هستند.
در رفسنجان این گیاه را با ترکیبی از هل و شکر به صورت قاووت آماده می کنند.
یا میتوان آن را به صورت دمنوش آماده کرد و پس از اینکه خنک شد آن را در قالب یخ بریزیم و پس از اینکه یخ زد میل کنیم
