گل و گیاه در هزار سال شعر فارسی ( تشبیهات و استعارات ) همراه شرح و معنی همه ابیات مربوط به گل و گیاه در دیوان حافظ، کتابی است نوشته بهرام گرامی، که سال ۱۳۸۶، با مقدمه ایرج افشار چاپ شده است. دویست و نودمین شب مجله بخارا به بررسی کتاب گل و گیاه در هزار سال شعر فارسی، اختصاص داشت که عصر یک شنبه سوم اردیبهشت سال ۱۳۹۶ برگزار شد.
... [مشاهده متن کامل]
آبی=به، ارغوان، اسفند=اسپند، افیون=خشخاش، انار، انگور و تاک، بادام، بنفشه، بنگ=شاهدانه، به، بید، پسته، پلپل=فلفل، بوریا=نی و نیشکر، پنبه و کتان، پیاز و سیر، تبریزی=صنوبر در ایران امروز، ترنج و نارنج، تره، تریاک=خشخاش، توز=کتان و مهتاب، جو و گندم، جوز=گردو، چرس=شاهدانه، چنار، حشیش=شاهدانه، حنا، خرما و نخل، رطب، رمان=انار، زعفران، زیره، سپند، سپیدار=صنوبر، سرو، سمن=یاسمن، سنبل، سوسن، سیب، شعیر=گندم و جو، شقایق، شمشاد، عبهر=نرگس، عنب=انگور، غوره، فندق، کاج، کافور، کبوده، کتان، کدو، کنب=شاهدانه، کوکنار=خشخاش، گردکان=گردو، گز، گل=گل سرخ، گل پارسی، گل حمرا، گل دورنگ=گل رعنا، گل سوری=گل سرخ، گل صدبرگ، گل کامکار، سنبل یا سنبله=خوشه گندم، گندنا=تره، گُوز=گردو، لاله، لوز=بادام، لیمو، مردم گیا ( ه ) ، مهرگیا ( ه ) ، مویز، نار=انار، نخل مریم، نرگس، نسترن، نسرین، نیلوفر=نیل و نیلوفر، یاس=یاسمن، یاسمین، یقطین=کدو.
آبنوس، آذرگون یا آذربون، ارزن، امرود، انجیر، بادرنگ=خیار، باقلا، بان، برنج، بستان افروز یا بوستان افروز، بقم، بلسان، تاج خروس=بستان افروز، تباشیر یا طباشیر، ترنجبین یا ترنگبین، توت، تین=انجیر، جاروب، چندن=صندل، حنظل، خربزه، خردل، خرزهره، خیار، خیری، روناس=روین، ریحان، ریوند=روین، زردگل=گل زرد، زرشک، زربر، ژاژ، ساج، سُداب، سیسنبر، شرنگ=حنظل، شفتالو، شنبلید، صندل، ضیمران=ریحان، عدس، عرعر، عشق پیچان=لبلاب، عنّاب، قرنفل، کبست=حنظل، کرفس، گاورس=ارزن، گشنیز، گلابی=امرود، گل آتشی ( آتشین ) =آذرگون یا آذریون، گل زرد، لبلاب، لوبیا، مرزنگوش یا مرزنجوش، مسواک، مغیلان، موز، میخک=قرنفل، نارون، نخود، هلیله.
آلاله ( در اشعار سعدی، و به معنی لاله در اشعار بابا طاهر ) ، آلو، آویشن ( گیاهی معطر، در اشعار ناصر خسرو ) ، اِسپست یا سپست ( یونجه ) ، اشنان که گازران با کوبیدهٔ آن جامه می شویند. افتیمون ( گیاهی دارویی به صورت پیچک به دور گیاهان دیگر )
• ارغوان:
... [مشاهده متن کامل]
آبی=به، ارغوان، اسفند=اسپند، افیون=خشخاش، انار، انگور و تاک، بادام، بنفشه، بنگ=شاهدانه، به، بید، پسته، پلپل=فلفل، بوریا=نی و نیشکر، پنبه و کتان، پیاز و سیر، تبریزی=صنوبر در ایران امروز، ترنج و نارنج، تره، تریاک=خشخاش، توز=کتان و مهتاب، جو و گندم، جوز=گردو، چرس=شاهدانه، چنار، حشیش=شاهدانه، حنا، خرما و نخل، رطب، رمان=انار، زعفران، زیره، سپند، سپیدار=صنوبر، سرو، سمن=یاسمن، سنبل، سوسن، سیب، شعیر=گندم و جو، شقایق، شمشاد، عبهر=نرگس، عنب=انگور، غوره، فندق، کاج، کافور، کبوده، کتان، کدو، کنب=شاهدانه، کوکنار=خشخاش، گردکان=گردو، گز، گل=گل سرخ، گل پارسی، گل حمرا، گل دورنگ=گل رعنا، گل سوری=گل سرخ، گل صدبرگ، گل کامکار، سنبل یا سنبله=خوشه گندم، گندنا=تره، گُوز=گردو، لاله، لوز=بادام، لیمو، مردم گیا ( ه ) ، مهرگیا ( ه ) ، مویز، نار=انار، نخل مریم، نرگس، نسترن، نسرین، نیلوفر=نیل و نیلوفر، یاس=یاسمن، یاسمین، یقطین=کدو.
آبنوس، آذرگون یا آذربون، ارزن، امرود، انجیر، بادرنگ=خیار، باقلا، بان، برنج، بستان افروز یا بوستان افروز، بقم، بلسان، تاج خروس=بستان افروز، تباشیر یا طباشیر، ترنجبین یا ترنگبین، توت، تین=انجیر، جاروب، چندن=صندل، حنظل، خربزه، خردل، خرزهره، خیار، خیری، روناس=روین، ریحان، ریوند=روین، زردگل=گل زرد، زرشک، زربر، ژاژ، ساج، سُداب، سیسنبر، شرنگ=حنظل، شفتالو، شنبلید، صندل، ضیمران=ریحان، عدس، عرعر، عشق پیچان=لبلاب، عنّاب، قرنفل، کبست=حنظل، کرفس، گاورس=ارزن، گشنیز، گلابی=امرود، گل آتشی ( آتشین ) =آذرگون یا آذریون، گل زرد، لبلاب، لوبیا، مرزنگوش یا مرزنجوش، مسواک، مغیلان، موز، میخک=قرنفل، نارون، نخود، هلیله.
آلاله ( در اشعار سعدی، و به معنی لاله در اشعار بابا طاهر ) ، آلو، آویشن ( گیاهی معطر، در اشعار ناصر خسرو ) ، اِسپست یا سپست ( یونجه ) ، اشنان که گازران با کوبیدهٔ آن جامه می شویند. افتیمون ( گیاهی دارویی به صورت پیچک به دور گیاهان دیگر )
• ارغوان:
