گل و بلبل. [ گ ُ ل ُ ب ُ ب ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) ترکیبی است که شاعران از آن سخن گویند و بویژه در غزلها بلبل را شیفته گل دانند و خوانندگی اورا برای گل پندارند. در بیشتر غزلهای شاعران ایران وصف گل و بلبل بکرات آمده است ، چنانکه هم اکنون این موضوع از مضامین مبتذل بشمار می آید و به همین سبب برخی از خارجیان ایران را کشور گل و بلبل نامیده اند.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - گل ( سرخ ) وبلبل ( که در تعبیر شاعران معشوق و عاشقند ). یا کشور ( مملکت ) گل و بلبل . ایران .
