گل های شاخه بریده

گل های شاخه بریده گل ها یا غنچه هایی ( اغلب به همراه ساقه و برگ ) هستند که از گیاه به وجود آورنده اش جدا شده است. معمولاً آن ها برای استفاده های تزیینی خانگی از گیاه خود جدا می شوند. استفاده های رایج از آن ها برای گذاشتن در گلدان، دسته گل، سبد گل یا حلقه گل و … است.
بیشتر باغبان ها گل های شاخه بریده را از باغ های خودشان می آورند، اما در بیشتر کشورها بازار تجاری قابل توجهی وجود دارد که برای گل های شاخه بریده صنعتی را فراهم می آورد. نابودی گیاهان بستگی به آب و هوا، فرهنگ، و سطح ثروت محلی متفاوت است. اغلب گیاهان برای این هدف در مزارع یا گلخانه ها پرورش داده می شوند. از طبیعت وحشی هم می توان گل ها را تهیه کرد.
کشت و روش های پرورش گل های شاخه بریده بخشی از باغبانی علمی بوده و اغلب از رشته های باغبانی علمی به شمار رفته و گل کاری نامیده می شود.
استفاده رایج از آن در صنعت گل، معمولاً برای تزیین درونی یک خانه یا ساختمان است. معمولاً گل های شاخه بریده در یک گلدان قرار داده می شوند. در مراسمی مانند عروسی هم تزیینات مشابهی ( با گل ) صورت می گیرد. در این تزئینات معمولاً شاخ و برگ هم استفاده می شود. در بعضی از فرهنگ ها، به ویژه در جنوب و جنوب شرق آسیا، کاربرد اصلی و مهم گل های شاخه بریده در هنگام عبادت است.
گاهی گل ها بدون برگ و ساقهٔ قابل توجهی چیده می شوند. این جور گل ها معمولاً لای موها یا در سوراخ جای دکمه قرار داه می شوند. ممکن است در مراسم این گل ها مشابه پولک برای پاشیدن استفاده کرد.
گل های شاخه بریده طول عمر محدودی دارند. با مراقبت مناسب می توان انتظار داشت بیشتر گل های شاخه بریده چند روز دوام داشته باشند. برای اینکار نیاز است که آن ها را در گلدان و سایه نگه داشت. می توان برای افزایش عمر با روش های مختلفی از آن ها نگهداری کرد.
در بیشتر کشورها، گل های شاخه بریده یک محصول محلی به شمار می روند؛ به خاطر طول عمر کوتاه آن ها پس از برداشت باید سریع وارد بازار شوند. در هندوستان بیشتر آن ها تنها یک روز عمر مفید دارند. از بین آن ها گل های همیشه بهار که در حلقه های گل و معبدها استفاده می شوند، پیش از سپیده دم برداشت شده و پس از استفاده در همان روز دور انداخته می شوند.
برای گل های ماندگار یا گل های خشک شده که شامل گونه هایی مثل گل جاوید می شود، هم بازاری وجود دارد. طول عمر مفید آن ها طولانی است.