گل نفسی

لغت نامه دهخدا

گل نفسی. [ گ ُ ن َ ف َ ] ( حامص مرکب ) کنایه از خوشبویی. خوشبوئی دم. || کنایه از خوش کلامی. ( برهان ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

۱ - خوشبویی معطری . ۲ - خوش سخنی خوش کلامی .

پیشنهاد کاربران

بپرس