گل محله

لغت نامه دهخدا

گل محله. [ گ ِ م َ ح َل ْ ل َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان گیلخواران بخش مرکزی شهرستان شاهی واقع در 6000 گزی شمال جویبار. هوای آن معتدل و دارای 480 تن سکنه است. آب آن از چاه و محصول آن پنبه ، غلات ، کنجد و صیفی است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).

گل محله. [ گ ِ م َ ح َ ل ل َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان دابو بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در 15000 گزی شمال خاوری آمل ، کنار رودخانه هراز. هوای آن معتدل و دارای 215 تن سکنه است. آب آن از رودخانه هراز ومحصول آن برنج ، کنف و صیفی است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان دابو بخش مرکزی شهرستان آمل .

پیشنهاد کاربران

ادعا: �گل محله� در فارسی و ترکی از واژه عبری/آرامی גַּל ( gal ) به معنی �پشته، انبوه، توده� گرفته شده و بعدها به �گل محله� تبدیل شده است.
تحلیل مستند و نقض ادعا:
1. واژه فارسی �گل�:

...
[مشاهده متن کامل]

در فارسی، �گل� به معنی خاک نرم، خاک رس، و ماده طبیعی رسوبی است که هزاران سال در منابع فارسی و اوستایی وجود دارد.
در اوستا: واژه gaθa - و gāθa با ریشه ga - و gaθ به معنای خاک، گل و رس مرتبط است.
در فارسی میانه و فارسی نوین، �گل� مستقیماً به معنی خاک رس و خاک نرم است. هیچ منبع زبان شناسی معتبر فارسی این واژه را از عبری نمی داند.
منبع: Steingass, Persian - English Dictionary ( 1892 ) , MacKenzie, A Concise Pahlavi Dictionary ( 1965 )
2. عبری גַּל ( gal ) :
در عبری مدرن و باستانی، گَل ( gal ) به معنی �توده، پشته� است.
اما ورود واژه عبری به فارسی محلی تنها در صورتی قابل قبول است که مستند تاریخی یا زبانی وجود داشته باشد ( مثلاً وام واژه های دینی مانند �کتاب�، �حضرت�، �سفر�، و غیره ) .
هیچ منبع تاریخی یا زبانی معتبر ایرانی نشان نمی دهد که گَل عبری وارد زبان فارسی شده باشد.
3. �گل محله� در ایران:
�گل محله� ترکیبی از گل محله است.
با توجه به اینکه �محله� واژه ای عربی است ( mahalla = محل سکونت ) ، ترکیب �گل محله� به معنای �محله ای با خاک نرم یا گل دار� بسیار منطقی است، مخصوصاً در نواحی با زمین های گل آلود یا گِل رس.
استفاده از �گل� در نام محله ها در فرهنگ ایرانی - ترکی کاملاً طبیعی و بومی است، نیازی به وام گیری از عبری ندارد.
4. نتیجه گیری:
این ادعا که �گل محله� از عبری גַּל آمده است، جعلی است و هیچ سند تاریخی یا زبانی آن را تأیید نمی کند.
واژه �گل� کاملاً ایرانی و دارای سابقه چند هزار ساله در فارسی و اوستایی است.
استفاده از ترکیب �گل محله� هم با توجه به معناشناسی فارسی و ترکی کاملاً طبیعی است.
منابع معتبر برای رد ادعا:
1. Steingass, A Comprehensive Persian - English Dictionary, 1892.
2. MacKenzie, A Concise Pahlavi Dictionary, 1965.
3. Windfuhr, The Iranian Languages, Routledge, 2009.
4. Lazard, A Grammar of Contemporary Persian, 1992.
- - -

تعبیر ( گِل محله ) برای محله های یهودی نشین در ایران و بعضی نواحی قفقاز و آسیای میانه نیز سابقه دارد. واژه ی عبری/آرامی ( گَل – גַּל )
در عبری ( gal ) یعنی ( پشته، انبوه، توده ) . گاهی برای قبر یا محل گردآمدن سنگ/خاک به کار می رفته است. به نظر می رسد این واژه از زبان دینی یهودیان وارد فارسی محلی شده و بعدها به شکل ( گِل ) در ترکیب ( گل محله ) باقی مانده باشد.
...
[مشاهده متن کامل]