گل فردوسی

پیشنهاد کاربران

درختچه گل فردوسی که به زبان دانشیک، اریترینا کریستا گالی نامیده میشود، گیاهی از خانواده نیام داران بومی برزیل، آرژانتین، اوروگوئه، پاراگوئه است.
گل فردوسی، درختی کوچک با قطر تنها حدود 50 سانتی متر می باشد. بلندای این درختان به 5 تا 8 متر می رسد. این گیاه دارای ریشه های راست بوده و ریشه ها دارای گره هایی که دارنده باکتری های تثبیت کننده نیتروژن است می باشد که کار تثبیت نیتروژن را در خاک انجام می دهند. گل فردوسی دارای تنه چوبی با شاخه هایی پوشیده از خارهای سخت می باشد. دمبرگ های این گیاه نیز در برخی برگها دارای خارهایی هستند.
...
[مشاهده متن کامل]

این گیاه به نور و آب فراوان و دمای بهاری تا گرم و خاک سبک یا میانگین و شنی لومی نیاز دارد.
برگ ها نیزه ای یا تخم مرغی یا کشیده، به درازای 10 تا 15 سانتی متر و بی کرک هستند. گل ها به شیوه گروهی در گل آذین های خوشه ای جای گرفته اند. گل ها به درازای 5 سانتی متر و قرمز رنگ می باشند. در برخی جاها رنگ گل ها صورتی ست. میوه این درخت بصورت خشک و از گونه لگوم یا نیام است. دانه های قهوه ای رنگ و استوانه ای در این نیام ها جای دارد. گلدهی این گیاه از اردیبهشت ماه آغاز شده و تا پایان مهرماه ادامه دارد. گل ها دارای شهد فراوان هستند که حشره ها را به سوی خود می کشاند و بنابراین گرده افشانی آن با حشره انجام می شود.

گل فردوسیگل فردوسی

بپرس