لغت نامه دهخدا
گل شکفتن. [ گ ُ ش ِ ک ُ ت َ ] ( مص مرکب ) بازشدن گل. شکفتن گل : اگر در خارستان روزگار گلی شکفد. ( سندبادنامه ص 103 ). || امر غریبی به ظهور آمدن. ( غیاث ) ( آنندراج ). || امر غریب و ممتنعالوقوع به ظهور آوردن. ( مجموعه مترادفات ص 49 ).
- گل از گل کسی شکفتن ؛ بسیار شاد شدن. بینهایت خوشحال گردیدن. فرهنگ فارسی
( مصدر ) شکفته شدن گل باز شدن غنچ. گل : اگر در خارستان روزگار گلی شکفد ... ۲ - امر غریبی ظهور کردن . 