گل سرشتن

لغت نامه دهخدا

گل سرشتن. [ گ ِ س ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از سرشتن و خمیر کردن گل. ( آنندراج ) :
دنیا که در او مرد خدا گل نسرشته ست
نامرد که ماییم چرا دل بسرشتیم.
سعدی ( طیبات ).
دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند.
حافظ.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) سرشتن گل خمیر کردن گل : دنیا که در او مرد خدا گل نسرشته است نامرد که ماییم چرا دل بسرشتیم . ( طیبات سعدی )

پیشنهاد کاربران

بپرس