( گل آکنده ) گل آکنده. [ گ ُ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) آکنده به گُل. گُل آلود. آلوده به گل : اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی گمان برند که پیراهنت گل آکنده ست.
سعدی ( طیبات چ فروغی ص 34 ).
فرهنگ فارسی
( گل آکنده ) آکنده بگل مشحون از گل : اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی گمان برند که پیراهنت گل آکنده است . ( سعدی ) آگنده بگل گل آلود