گل اکنده

لغت نامه دهخدا

( گل آکنده ) گل آکنده. [ گ ُ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) آکنده به گُل. گُل آلود. آلوده به گل :
اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی
گمان برند که پیراهنت گل آکنده ست.
سعدی ( طیبات چ فروغی ص 34 ).

فرهنگ فارسی

( گل آکنده ) آکنده بگل مشحون از گل : اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی گمان برند که پیراهنت گل آکنده است . ( سعدی )
آگنده بگل گل آلود

پیشنهاد کاربران

بپرس