گل انداز

لغت نامه دهخدا

گل انداز. [ گ ُ اَ ] ( اِ مرکب ) آن قدر مسافت که اگر گلی بیندازند تا آنجا تواند رسید لیکن این فارسی صناعی است. ( آنندراج ) :
زین چمن هرچند گلچین تماشای توأم
دور از آغوش وصالت یک گل اندازم هنوز.
میرزا بیدل ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت و اسم ) آن قدر از مسافت که اگر گلی بیندازند تا پایان آن تواند رسید : زین چمن هر چند گلچین تماشای توام دور از آغوش وصالت یک گل اندازم هنوز . ( بیدل )

پیشنهاد کاربران

بپرس