گفتاری در هنرها و علوم ( به فرانسوی: Discours sur les Sciences et les arts ) که با عنوان گفتاری در مورد تأثیرات اخلاقی هنرها و علوم ( ۱۷۵۰ ) نیز شناخته می شود، اثری از فیلسوف اهل ژنو، ژان ژاک روسو است. روسو اعتقاد داشت که هنرها و علوم اخلاقیات انسانی را فاسد می کنند. این گفتار اولین اثر موفق فلسفی منتشرشده روسو بود و اولین بیان دیدگاه های تأثیرگذار او در مورد طبیعت در مقابل جامعه بود، که او بقیه عمر فکری خود را وقف آن کرد. این اثر از مهم ترین آثار او به شمار می رود.
روسو در سال ۱۷۴۹، در پاسخ به تبلیغ منتشر شده در Mercure de France، که در آن آکادمی دیژون برای مقاله ای که پاسخ این سؤال را بدهد جایزه تعیین کرد: «آیا احیای علوم و هنرها به پاک سازی جامعه کمک کرده است؟" به گفته روسو، «در یک لحظه از خواندن این ، جهان دیگری را دیدم و مرد دیگری شدم. » روسو ایده ای را یافت که با اشتیاق باقی عمر فکری خود را وقف آن کرد: تأثیر مخرب تمدن بر انسان. روسو یک الهامی را احساس کرد: «این که انسان طبیعتاً خوب است و تنها از این نهادها ( تمدن ) است که انسان ها شرور می شوند». روسو در این مسابقه جایزه اول را از آن خود کرد و در کنار حرفه غیرمعمول آهنگساز و نمایشنامه نویس، به شهرت تازه ای به عنوان یک فیلسوف دست یافت. محقق جف جی اس بلک اشاره می کند که روسو یکی از اولین متفکرانی است که در سنت مدرن دموکراتیک، تعهد سیاسی به پیشرفت علمی را که در اکثر جوامع مدرن ( به ویژه دموکراسی های لیبرال ) یافت می شود، زیر سؤال برد و هزینه های چنین سیاست هایی را بررسی کرد. روسو در گفتاری در هنرها و علوم «حمله ای کوبنده به پیشرفت علمی کرد… حمله ای که او هرگز اصول آن را رد نکرد و ویژگی های آن را تا حدی در هر یک از نوشته های بعدی اش تکرار کرد».
روایت روسو در مورد مواجهه اولیه او با این پرسش به خوبی شناخته شده است. دوست روسو، دنی دیدرو، به دلیل نوشتن اثری که ایده خدای مشیت را زیر سؤال می برد، در ونسنس زندانی شده بود. روسو درحالی که برای ملاقات با او به سوی زندان می رفت، در حال بررسی نسخه ای از روزنامه مرکور دو فرانس بود، و وقتی چشمش به سؤال مطرح شده توسط آکادمی دیژون افتاد، الهامی را احساس کرد: «انسان به طور طبیعی حالش خوب است. و تنها از همین مؤسسات است که انسان ها شرور می شوند». روسو توانست تنها برخی از افکار، «انبوه حقایق» را که از آن ایده سرچشمه می گرفت، حفظ کند – این ها در نهایت به گفتارهای او و رمانش امیل راه یافتند. [ ۱] گفتار اول روسو از منابع مختلف الهام گرفت و حتی قطعاتی از آثار دیگر را بدون الهام کپی کرد. برخی از این منابع عبارتند از روح القوانین و حیات مردان نامی از مونتسکیو. [ ۲] خطی که روسو با آن گفتمان را باز می کند، نقل قولی به زبان لاتین از هوراس در مورد هنر شعر ( خط ۲۵ ) است که به این صورت ترجمه می شود: «ما فریب ظاهر حق را خورده ایم ظاهر حق».
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروسو در سال ۱۷۴۹، در پاسخ به تبلیغ منتشر شده در Mercure de France، که در آن آکادمی دیژون برای مقاله ای که پاسخ این سؤال را بدهد جایزه تعیین کرد: «آیا احیای علوم و هنرها به پاک سازی جامعه کمک کرده است؟" به گفته روسو، «در یک لحظه از خواندن این ، جهان دیگری را دیدم و مرد دیگری شدم. » روسو ایده ای را یافت که با اشتیاق باقی عمر فکری خود را وقف آن کرد: تأثیر مخرب تمدن بر انسان. روسو یک الهامی را احساس کرد: «این که انسان طبیعتاً خوب است و تنها از این نهادها ( تمدن ) است که انسان ها شرور می شوند». روسو در این مسابقه جایزه اول را از آن خود کرد و در کنار حرفه غیرمعمول آهنگساز و نمایشنامه نویس، به شهرت تازه ای به عنوان یک فیلسوف دست یافت. محقق جف جی اس بلک اشاره می کند که روسو یکی از اولین متفکرانی است که در سنت مدرن دموکراتیک، تعهد سیاسی به پیشرفت علمی را که در اکثر جوامع مدرن ( به ویژه دموکراسی های لیبرال ) یافت می شود، زیر سؤال برد و هزینه های چنین سیاست هایی را بررسی کرد. روسو در گفتاری در هنرها و علوم «حمله ای کوبنده به پیشرفت علمی کرد… حمله ای که او هرگز اصول آن را رد نکرد و ویژگی های آن را تا حدی در هر یک از نوشته های بعدی اش تکرار کرد».
روایت روسو در مورد مواجهه اولیه او با این پرسش به خوبی شناخته شده است. دوست روسو، دنی دیدرو، به دلیل نوشتن اثری که ایده خدای مشیت را زیر سؤال می برد، در ونسنس زندانی شده بود. روسو درحالی که برای ملاقات با او به سوی زندان می رفت، در حال بررسی نسخه ای از روزنامه مرکور دو فرانس بود، و وقتی چشمش به سؤال مطرح شده توسط آکادمی دیژون افتاد، الهامی را احساس کرد: «انسان به طور طبیعی حالش خوب است. و تنها از همین مؤسسات است که انسان ها شرور می شوند». روسو توانست تنها برخی از افکار، «انبوه حقایق» را که از آن ایده سرچشمه می گرفت، حفظ کند – این ها در نهایت به گفتارهای او و رمانش امیل راه یافتند. [ ۱] گفتار اول روسو از منابع مختلف الهام گرفت و حتی قطعاتی از آثار دیگر را بدون الهام کپی کرد. برخی از این منابع عبارتند از روح القوانین و حیات مردان نامی از مونتسکیو. [ ۲] خطی که روسو با آن گفتمان را باز می کند، نقل قولی به زبان لاتین از هوراس در مورد هنر شعر ( خط ۲۵ ) است که به این صورت ترجمه می شود: «ما فریب ظاهر حق را خورده ایم ظاهر حق».
wiki: گفتاری در هنرها و علوم