گفت و گو کردن از

بنه برنهاد و سپه برنشاند
ز پیکار خسرو سخنها براند.
فردوسی.
ازآن شارسان پس مهان را بخواند
وزآن رنج برده سخن ها براند.
فردوسی.
پراندیشه دل گیو را پیش خواند
وزآن خواب چندی سخن ها براند.
فردوسی.
هیچ شه را در جهان آن زهره نیست
کو سخن راند ز ایران بر زبان.
فرخی.
بسی مژده داد از بلنداخترش
سخن راند باز آنگه از دخترش.
اسدی.
سخن چند راندند از رزمگاه
وزآنجا بچندان گرفتند راه.
اسدی.
- سخن راندن با ؛ مکالمه کردن با. گفتگو کردن با :
سپهدار دستان مر او را بخواند
سخن هر چه بشنید با او براند.
فردوسی.
نویسنده نامه را پیش خواند
سخن هر چه بایست با او براند.
فردوسی.
سخن های شاهان همی خواندیم
وزآن با بزرگان سخن راندیم.
فردوسی.
سیاوش را در بر خویش خواند
ز هر گونه با او سخن ها براند.
فردوسی.
دبیر خردمند را پیش خواند
سخن های شایسته با او براند.
فردوسی.
سخن با وی بسیار با تواضعراند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 379 ) :
ببد دایه دل خیره آمد دوان
سخن راند با دختر اردوان.
اسدی ( گرشاسبنامه ) .