گشاده دندان. [ گ ُ دَ / دِ دَن ْ ] ( ص مرکب ) آنکه دندانهای او پیوسته نباشد. آنکه میان دندانها گشاده دارد: رجل رُتل ؛ مرد گشاده دندان. ( منتهی الارب ).
