گسی بنده

لغت نامه دهخدا

گسی بنده. [ گ ُ ب َدَ / دِ ] ( اِ مرکب ) چاپار. پیک. قاصد :
فرستاده را خلعت آراستند
پس اسب گسی بندگان خواستند.

فردوسی.

( اسم ) پیک قاصد چاپار جمع : گسی بندگان : فرستاده را خلعت آراستند پس اسب گسی بندگان خواستند .

(گُ. بَ دِ ) (ص مر. اِمر. ) پیک ، قاصد، چاپار، ج . گسی بندگان .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید