گسنه. [گ ُ ن َ / ن ِ ] ( ص ) گسن. گشنه. گرسنه : در اراک ( سلطان آباد ) گوسنه . ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). گرسنه که در مقابل سیر باشد. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( آنندراج ) : چنان کرد هرچند سالار بود که بد گسنه و سخت ناهار بود.
اسدی.
آن پیر گسنه را که نبود آه در جگر آروغ امتلا زند اکنون ز خوان شکر.