گسنه

لغت نامه دهخدا

گسنه. [گ ُ ن َ / ن ِ ] ( ص ) گسن. گشنه. گرسنه : در اراک ( سلطان آباد ) گوسنه . ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). گرسنه که در مقابل سیر باشد. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( آنندراج ) :
چنان کرد هرچند سالار بود
که بد گسنه و سخت ناهار بود.
اسدی.
آن پیر گسنه را که نبود آه در جگر
آروغ امتلا زند اکنون ز خوان شکر.
کمال ( از آنندراج ).
و رجوع به گرسنه شود.

فرهنگ عمید

= گرسنه

گویش مازنی

/gosne/ گرسنه

پیشنهاد کاربران

در زبان لکی میشه ورسیمه
به زبان لکی میشه ورسیمه
واژه گرسنه
معادل ابجد 335
تعداد حروف 5
تلفظ goro ( e ) sne
نقش دستوری صفت
ترکیب ( اسم، صفت ) [پهلوی: gursak، مقابلِ سیر] ‹گرس، گسنه، گشنه›
مختصات ( گُ رُ نِ ) ( ص . )
آواشناسی gorosne
...
[مشاهده متن کامل]

الگوی تکیه WWS
شمارگان هجا 3
منبع لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ فارسی هوشیار

در زبان لری بختیاری به معنی
گرسنه
gosneh

بپرس