گسسته خرد

لغت نامه دهخدا

گسسته خرد. [ گ ُ س َس ْ ت َ / ت ِخ ِ رَ ] ( ص مرکب ) کم عقل. بی خرد. نادان :
از اویی به هر دو سرای ارجمند
گسسته خرد پای دارد به بند.

فردوسی.

بدو گفت گیو ای گسسته خرد
سخن زین نشان خودکی اندرخورد؟

فردوسی.

کم خرد بی عقل : از اویی بهر دو سرای ارجمند گسسته خرد پای دارد ببند .

کم خرد، بی عقل.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید