گسترهٔ صوتی وکال ( انگلیسی: Vocal range ) ، منطقه ای از نقاطِ زیروبمی است که از یک صدای انسانی می تواند حاصل شود. متداول ترین کاربردِ آن در متن آواز خوانندگی است، جایی که از آن به عنوان یک ویژگی مشخص برای طبقه بندی گونه های صدا استفاده می شود. [ ۱] همچنین این یک موضوع برای مطالعه در زمینهٔ زبان شناسی، آواشناسی و گفتاردرمانی است.
در حالی که وسیع ترین تعریف از «گسترهٔ صوتی آوازی» صِرفاً از پایین ترین تا بالاترین نت از یک صدای خاص است که می تواند تولید کند، این تعریف گسترده معمولاً به معنای زمانی نیست که «گسترهٔ صوتی آوازی» در متن آواز بحث می شود. مربیان آواز تمایل دارند محدودهٔ آواز را به عنوان یک کل، از نقاط «صدای مفید» تعریف کنند که یک خواننده می تواند حاصل کند. دلیل این امر آن است که برخی از نت هایی که صدا می تواند تولید کند ممکن است به دلایل مختلف توسط خواننده قابل اجرا در موسیقی صحنه ای در نظر گرفته نشود. [ ۲] به عنوان مثال: در اپرا همهٔ خوانندگان باید بدون کمک از میکروفون توانایی همراهی با ارکستر را داشته باشند و در آن محدوده برنامه ریزی کنند؛ بنابراین صدای یک خوانندهٔ اپرا فقط می تواند نت هایی را در بر بگیرد که قادر به اجرای مناسب با ارکستر در محدودهٔ صدای آوازی خود باشد. در مقابل، صدای یک هنرمند موسیقی پاپ می تواند شامل نت هایی باشد که با کمک میکروفون قابل شنیدن است.
عامل دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد استفاده از شکل های مختلف تولید آواز است. صدای انسان با استفاده از فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی در حنجره، قادر به تولید صدا است. این روش های مختلف تولید صدا به عنوان مناطق صوتی شناخته می شوند. در حالی که تعداد دقیق و تعریف مناطق صوتی موضوعی بحث برانگیز در زمینهٔ آوازخوانی است، علوم فقط چهار منطقهٔ صوتی را به رسمیت می شناسند که عبارتند از گستره صوتی سوت، «مدال»[ الف] ، «فالسِتو»[ ب] و «منطقه سرخ صوتی»[ پ] که بم ترین صدا از حنجره مردان است و به صورت خاصی از درون حفره تولید می شود. معمولاً فقط قطعات قابل استفاده، صداهایی است که در «منطقهٔ صوتی مدال» در گفتار معمولی و بیشتر برای خوانندگی و هنگام تعیین دامنهٔ آواز خوانندگان گنجانده شده است. [ ۱] موارد استثنائی نیز وجود دارد، مانند اپرا، که در آن خوانندگان کنترتنور از «فالسِتو»[ ت] و سوپرانو کولوراتور از «منطقهٔ صوتی سوت ها» استفاده می کنند؛ بنابراین نت های این مناطق در محدودهٔ صوتی این صداها تعریف می شوند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حالی که وسیع ترین تعریف از «گسترهٔ صوتی آوازی» صِرفاً از پایین ترین تا بالاترین نت از یک صدای خاص است که می تواند تولید کند، این تعریف گسترده معمولاً به معنای زمانی نیست که «گسترهٔ صوتی آوازی» در متن آواز بحث می شود. مربیان آواز تمایل دارند محدودهٔ آواز را به عنوان یک کل، از نقاط «صدای مفید» تعریف کنند که یک خواننده می تواند حاصل کند. دلیل این امر آن است که برخی از نت هایی که صدا می تواند تولید کند ممکن است به دلایل مختلف توسط خواننده قابل اجرا در موسیقی صحنه ای در نظر گرفته نشود. [ ۲] به عنوان مثال: در اپرا همهٔ خوانندگان باید بدون کمک از میکروفون توانایی همراهی با ارکستر را داشته باشند و در آن محدوده برنامه ریزی کنند؛ بنابراین صدای یک خوانندهٔ اپرا فقط می تواند نت هایی را در بر بگیرد که قادر به اجرای مناسب با ارکستر در محدودهٔ صدای آوازی خود باشد. در مقابل، صدای یک هنرمند موسیقی پاپ می تواند شامل نت هایی باشد که با کمک میکروفون قابل شنیدن است.
عامل دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد استفاده از شکل های مختلف تولید آواز است. صدای انسان با استفاده از فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی در حنجره، قادر به تولید صدا است. این روش های مختلف تولید صدا به عنوان مناطق صوتی شناخته می شوند. در حالی که تعداد دقیق و تعریف مناطق صوتی موضوعی بحث برانگیز در زمینهٔ آوازخوانی است، علوم فقط چهار منطقهٔ صوتی را به رسمیت می شناسند که عبارتند از گستره صوتی سوت، «مدال»[ الف] ، «فالسِتو»[ ب] و «منطقه سرخ صوتی»[ پ] که بم ترین صدا از حنجره مردان است و به صورت خاصی از درون حفره تولید می شود. معمولاً فقط قطعات قابل استفاده، صداهایی است که در «منطقهٔ صوتی مدال» در گفتار معمولی و بیشتر برای خوانندگی و هنگام تعیین دامنهٔ آواز خوانندگان گنجانده شده است. [ ۱] موارد استثنائی نیز وجود دارد، مانند اپرا، که در آن خوانندگان کنترتنور از «فالسِتو»[ ت] و سوپرانو کولوراتور از «منطقهٔ صوتی سوت ها» استفاده می کنند؛ بنابراین نت های این مناطق در محدودهٔ صوتی این صداها تعریف می شوند. [ ۲]
wiki: گستره صوتی وکال