گزایان. [ گ َ ] ( نف ) ( از: گزای ( گزاییدن ) + ان ، پسوند فاعلی ). گزندرساننده وگزند و آزارکنان هم آمده است. ( برهان ) : حقا که شکر زهرشود تلخ و گزایان گر نام خلافش بنگاری بشکر بر.عنصری ( از حاشیه برهان چ معین ).
