گز شایگان. [ گ َ زِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گزی باشد به مقدار یک ارش و نیم آدمی که مستوی الخلقه باشد و بعضی گویند از یک ارش و نیم چیزکی کمتر است و آن گز در ولایت خراسان رواج دارد. ( برهان ). آن را گز ملک نیز خوانند. ( رشیدی ) ( آنندراج ). رجوع به گز ملک شود.
