گِریگوریان، مارْکو (ارمنستان ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۸۶ش)
نقاشی چهره سهراب سپهری، اثر مارکو گریگوریان
نقاش ایرانی. در تکامل جنبش مدرن در ایران نقش بسزایی داشت. پس از دوره ای نقاشی شکل نما در شیوۀ اکسپرسیونیستی، و تأثیر از مناظر بایر و خشن کویرهای ایران، مواد و مصالحی همچون خاک، کاه، پولیستر، و گاه رنگ را به کار گرفت. سازه های برجستۀ سادۀ هندسی اش، از پیوند جاودانی انسان و زمین نشان دارند. همراه خانواده اش به تبریز مهاجرت کرد. در مکتب کمال الملک، تهران، و سپس آکادمی هنرهای زیبای رم (۱۹۵۰) درس خواند. پس از بازگشت به تهران در ۱۹۵۴، «گالری استتیک» را بنیاد نهاد و هنرمندان جوان را به آن جا و به بی ینال ونیز فراخواند. در ۱۹۵۸ نمایشگاه بی ینال تهران را برپا کرد. نیز گردآوری مجموعه ای نقاشی قهوه خانه ای را ترتیب داد. در ۱۹۶۲ به امریکا رفت، و فعالیتش را در نیویورک و مینه سوتا پی گرفت. در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس پرداخت (۱۳۵۰ـ۱۳۵۷ش). آثارش در مجموعه های متعددی نگهداری می شوند، ازجمله موزۀ هنرهای مدرن نیویورک، و موزۀ هنرهای معاصر تهران.
نقاشی چهره سهراب سپهری، اثر مارکو گریگوریان
نقاش ایرانی. در تکامل جنبش مدرن در ایران نقش بسزایی داشت. پس از دوره ای نقاشی شکل نما در شیوۀ اکسپرسیونیستی، و تأثیر از مناظر بایر و خشن کویرهای ایران، مواد و مصالحی همچون خاک، کاه، پولیستر، و گاه رنگ را به کار گرفت. سازه های برجستۀ سادۀ هندسی اش، از پیوند جاودانی انسان و زمین نشان دارند. همراه خانواده اش به تبریز مهاجرت کرد. در مکتب کمال الملک، تهران، و سپس آکادمی هنرهای زیبای رم (۱۹۵۰) درس خواند. پس از بازگشت به تهران در ۱۹۵۴، «گالری استتیک» را بنیاد نهاد و هنرمندان جوان را به آن جا و به بی ینال ونیز فراخواند. در ۱۹۵۸ نمایشگاه بی ینال تهران را برپا کرد. نیز گردآوری مجموعه ای نقاشی قهوه خانه ای را ترتیب داد. در ۱۹۶۲ به امریکا رفت، و فعالیتش را در نیویورک و مینه سوتا پی گرفت. در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس پرداخت (۱۳۵۰ـ۱۳۵۷ش). آثارش در مجموعه های متعددی نگهداری می شوند، ازجمله موزۀ هنرهای مدرن نیویورک، و موزۀ هنرهای معاصر تهران.