گِریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)
نوازنده و معلم ویولُن، رهبر ارکستر و آهنگ ساز ایرانی ارمنی تبار. ویولُن نوازی را ابتدا نزد پدرش فرا گرفت و سپس در تفلیس و پاریس پی گیری کرد و به اخذ دیپلم ویولن نائل شد. در بازگشت به ایران در هنرستان عالی موسیقی تهران کار کرد و گذشتۀ از تدریس ویولن، رهبری آوازهای جمعی (کر) را نیز به عهده داشت. شهرت او به سبب گردآوری برخی از ترانه های محلی ایران و تنظیم آن ها برای چهار صداست که در دو جلد انتشار یافته است. به همراه پرویز محمود و چند تن از فارغ التحصیلان هنرستان عالی، بنیادگذاران ارکستر سمفونیک تهران بودند و به اجرای آثاری از آهنگ سازان بزرگ ایران و جهان پرداختند. ویولُن کنسرتوی پرویز محمود نیز در همین سال ها با اجرای او بر روی صحنه رفت. بعد از مهاجرت پرویز محمود به امریکا، در ۱۳۲۸، روبیک گریگوریان مدتی رئیس هنرستان و رهبر ارکستر سمفونیک بود که در ۱۳۳۲ او نیز به امریکا مهاجرت کرد و در بوستون مقیم شد. در این سال ها (۱۳۳۲ـ ۱۳۵۶) به تدریس، رهبری و آهنگ سازی بر اساس تِم های ایرانی و ارمنی پرداخت. شارل فونتس، رهبر ارکستر معروف امریکایی، از حامیان او بود و برای شناخته شدن آثار روبیک در جهان کوشش کرد. آخرین سفر او به ایران در ۱۳۵۵ـ ۱۳۵۶ بود که به برگزاری کنسرت، مراسم بزرگداشت و یک ترم تدریس در گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پرداخت. از روبیک گریگوریان پارتیتورهای بسیاری حاوی آهنگ مایه برای پیانو، ویولُن، ارکستر سمفونیک و گروه کر بر اساس تم های ایرانی و ارمنی، باقی مانده و قطعاتی از نوازندگی او نیز ضبط شده است. قطعه سوئیت ایرانی او برای ارکستر در ۱۳۵۴ـ ۱۳۵۶ در ایران ضبط و به دفعات از رادیو و تلویزیون پخش شده است.
نوازنده و معلم ویولُن، رهبر ارکستر و آهنگ ساز ایرانی ارمنی تبار. ویولُن نوازی را ابتدا نزد پدرش فرا گرفت و سپس در تفلیس و پاریس پی گیری کرد و به اخذ دیپلم ویولن نائل شد. در بازگشت به ایران در هنرستان عالی موسیقی تهران کار کرد و گذشتۀ از تدریس ویولن، رهبری آوازهای جمعی (کر) را نیز به عهده داشت. شهرت او به سبب گردآوری برخی از ترانه های محلی ایران و تنظیم آن ها برای چهار صداست که در دو جلد انتشار یافته است. به همراه پرویز محمود و چند تن از فارغ التحصیلان هنرستان عالی، بنیادگذاران ارکستر سمفونیک تهران بودند و به اجرای آثاری از آهنگ سازان بزرگ ایران و جهان پرداختند. ویولُن کنسرتوی پرویز محمود نیز در همین سال ها با اجرای او بر روی صحنه رفت. بعد از مهاجرت پرویز محمود به امریکا، در ۱۳۲۸، روبیک گریگوریان مدتی رئیس هنرستان و رهبر ارکستر سمفونیک بود که در ۱۳۳۲ او نیز به امریکا مهاجرت کرد و در بوستون مقیم شد. در این سال ها (۱۳۳۲ـ ۱۳۵۶) به تدریس، رهبری و آهنگ سازی بر اساس تِم های ایرانی و ارمنی پرداخت. شارل فونتس، رهبر ارکستر معروف امریکایی، از حامیان او بود و برای شناخته شدن آثار روبیک در جهان کوشش کرد. آخرین سفر او به ایران در ۱۳۵۵ـ ۱۳۵۶ بود که به برگزاری کنسرت، مراسم بزرگداشت و یک ترم تدریس در گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پرداخت. از روبیک گریگوریان پارتیتورهای بسیاری حاوی آهنگ مایه برای پیانو، ویولُن، ارکستر سمفونیک و گروه کر بر اساس تم های ایرانی و ارمنی، باقی مانده و قطعاتی از نوازندگی او نیز ضبط شده است. قطعه سوئیت ایرانی او برای ارکستر در ۱۳۵۴ـ ۱۳۵۶ در ایران ضبط و به دفعات از رادیو و تلویزیون پخش شده است.