گریگور نارکاتْسی ( به ارمنی: Գրիգոր Նարեկացի ) ( به انگلیسی: Grigor Narekatsi ) ، از زادروز گریگور اطلاع دقیقی در دست نیست. سال تولد گریگور به روایتی بین سال های ۹۴۱ تا ۹۴۹ و به روایتی دیگر میان سال های ۹۵۰ تا ۹۵۱ بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
گریگور نارکاتسی بزرگ ترین و سرشناس ترین نماینده ادبیات عرفانی - مذهبی این دوران است که در کنار آثار مذهبی متعدد، اثر معروف «فغان نامه» یا به زبان عامیانه، «نارِک» را آفرید. اثری که طی سده های متمادی کتاب مجبوب و مقدس ارمنیان بوده است. براساس یادداشت پایان کتاب فغان نامه، تاریخ نگارش آن بین سال های ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۳ میلادی می باشد.
گریگور تحصیلات خود را در صومعه، نارکاوانک واقع در آبادی رشتونی، به پایان رساند و در همان صومعه نیز در کسوت روحانیت روزگار گذراند. گریگور نارکاتسی، فرزند جاثلیق خسرو آندزواتسی است که پس از فوت زود هنگام همسرش به جرگه روحانیون تارک دنیا در آمد و به مقام اسقفی استان آندزواتس رسید.
خسرو آندزواتسی استاد متون و کتاب های کلیسایی بود و اساساً به عنوان دانشمند و روحانی سرشناس و مترقی عصر شهرت داشت. از وی تألیفاتی نظیر تفسیر تشریفات مخصوص کلیسایی و تفسیر مفهوم نیایش مقدس به جا مانده است، که این آثار نشان دهنده وسعت افق فکری اوست.
در مورد مرگ گریگور قدیس می گویند: «روزی وی برای دعا به غاری می رود و دیگر بر نمی گردد. پس از انتظار و جستجوی بسیار وارد همان غار می شوند، ولی او را نمی یابند. سپس جستجوگران روزه می گیرند و با دعا به درگاه خداوند از او می خواهند، جا و مکان قدیس را به آنان بنمایاند. در پاسخ به دعاهای آنان، فرشته خداوند نازل می شود و می گوید: قدیس به سوی خداوند عروج کرده است. »
تاریخ تقریبی فوت گریگور نارکاتسی قدیس بین سال های ۱۰۰۳ تا ۱۰۱۰ میلادی ذکر شده است.
از گریگور نارکاتسی به عنوان حکیم دانشمند، استاد مسائل کلیسایی و زاهد، آثار ادبی بسیار غنی ای بر جای مانده است. سرودهای نارکاتسی که بیش از بیست شعر با مضامین دنیوی و روحانی است. همگی بیان گر نگاه وی به طبیعت و زندگی معنوی است.
در اشعار نارگاتسی از لحاظ بیان و شکل و مضمون سنت های شعر غنایی مذهبی بسیار نیرومند است. لیکن برخی عناصر دنیوی نیز در آثار وی به چشم می خورد. آثار قابل توجهی از این شاعر به جامانده که در میان آن ها منظومه «ماتیان وُقبرگوتیان» دارای ارزش های بسیار والای هنری و زیبایی شناسانه است.
... [مشاهده متن کامل]
گریگور نارکاتسی بزرگ ترین و سرشناس ترین نماینده ادبیات عرفانی - مذهبی این دوران است که در کنار آثار مذهبی متعدد، اثر معروف «فغان نامه» یا به زبان عامیانه، «نارِک» را آفرید. اثری که طی سده های متمادی کتاب مجبوب و مقدس ارمنیان بوده است. براساس یادداشت پایان کتاب فغان نامه، تاریخ نگارش آن بین سال های ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۳ میلادی می باشد.
گریگور تحصیلات خود را در صومعه، نارکاوانک واقع در آبادی رشتونی، به پایان رساند و در همان صومعه نیز در کسوت روحانیت روزگار گذراند. گریگور نارکاتسی، فرزند جاثلیق خسرو آندزواتسی است که پس از فوت زود هنگام همسرش به جرگه روحانیون تارک دنیا در آمد و به مقام اسقفی استان آندزواتس رسید.
خسرو آندزواتسی استاد متون و کتاب های کلیسایی بود و اساساً به عنوان دانشمند و روحانی سرشناس و مترقی عصر شهرت داشت. از وی تألیفاتی نظیر تفسیر تشریفات مخصوص کلیسایی و تفسیر مفهوم نیایش مقدس به جا مانده است، که این آثار نشان دهنده وسعت افق فکری اوست.
در مورد مرگ گریگور قدیس می گویند: «روزی وی برای دعا به غاری می رود و دیگر بر نمی گردد. پس از انتظار و جستجوی بسیار وارد همان غار می شوند، ولی او را نمی یابند. سپس جستجوگران روزه می گیرند و با دعا به درگاه خداوند از او می خواهند، جا و مکان قدیس را به آنان بنمایاند. در پاسخ به دعاهای آنان، فرشته خداوند نازل می شود و می گوید: قدیس به سوی خداوند عروج کرده است. »
تاریخ تقریبی فوت گریگور نارکاتسی قدیس بین سال های ۱۰۰۳ تا ۱۰۱۰ میلادی ذکر شده است.
از گریگور نارکاتسی به عنوان حکیم دانشمند، استاد مسائل کلیسایی و زاهد، آثار ادبی بسیار غنی ای بر جای مانده است. سرودهای نارکاتسی که بیش از بیست شعر با مضامین دنیوی و روحانی است. همگی بیان گر نگاه وی به طبیعت و زندگی معنوی است.
در اشعار نارگاتسی از لحاظ بیان و شکل و مضمون سنت های شعر غنایی مذهبی بسیار نیرومند است. لیکن برخی عناصر دنیوی نیز در آثار وی به چشم می خورد. آثار قابل توجهی از این شاعر به جامانده که در میان آن ها منظومه «ماتیان وُقبرگوتیان» دارای ارزش های بسیار والای هنری و زیبایی شناسانه است.
