گریگ، اِدوارد (۱۸۴۳ـ۱۹۰۷)(Grieg, Edvard)
گریگ، اِدوارد
آهنگ ســــاز ملی گـــرای نروژی. بسیاری از آثارش کوچک اندازه اند، به خصوص ترانه ها، رقص ها، سونات ها و آثار پیانویی او که به شدت هویت موسیقی محلی نروژی را به خود گرفته اند. ازجمله آثار ارکستری اوست: کنسرتوی پیانو در لا مینور (۱۸۶۹) و موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ پِر گونت (۱۸۷۶) اثر هنریک ایبسن، که خود ایبسن و دولت نروژ سفارش ساخت آن را داده بودند. گریگ در برگن به دنیا آمد و پسر یک بازرگان بود؛ از ۱۸۴۹، مادرش به او تعلیم پیانو می داد. در ۱۸۵۸ با ترغیب اوله بول برای تحصیل به لایپزیگ، رفت و در آن شهر وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۶۳ به کپنهاگ، رفت و از نیلز گاده تعلیم گرفت. در ۱۸۶۴ با ریکارد نوردوک آشنا شد که آتش اشتیاق او را نسبت به موسیقی ملی نروژ روشن کرد. در ۱۸۶۶، مدیریت انجمن فیلارمونیک کریستیانیا را برعهده گرفت و نقش مهمی در شکل گیری آکادمی موسیقی نروژ ایفا کرد. در ۱۸۶۹، در کپنهاگ ماندگارترین اثر خود، کنسرتوی پیانو در لا مینور، را برای نخستین بار به اجرا درآورد. نخستین اجرای پِر گونت ایبسن در فوریۀ ۱۸۷۶ شهرت گریگ را به منزلۀ مهم ترین آهنگ ساز اسکاندیناویایی دوران تثبیت کرد؛ تصویرپردازی های رنگارنگ و احساس برانگیز این اثر، اوج استعداد او را به نمایش درآورد. گریگ در ۱۸۹۴ از دانشگاه کیمبریج و در ۱۹۰۶ از آکسفورد دکترای افتخاری دریافت کرد. گریگ که روزگاری از جانب کلود دبوسی نادیده گرفته شده و دبوسی به او عنوان «آب نبات صورتی پر از برف» داده بود، به چهرۀ محبوب منتقدان بدل شد. گریگ در موسیقی خود به سرعت سبکی را کامل کرد که مشخصۀ آن از یک سو پژواک ترانه های محلی نروژ و از سوی دیگر تجربیات هارمونیک خودش بود، که ترکیب این دو، موسیقی ای با قدرت و فردیت عظیم پدید آورد. گریگ پیش از هر چیز آهنگ سازی تغزلی برشمرده می شد.
گریگ، اِدوارد
آهنگ ســــاز ملی گـــرای نروژی. بسیاری از آثارش کوچک اندازه اند، به خصوص ترانه ها، رقص ها، سونات ها و آثار پیانویی او که به شدت هویت موسیقی محلی نروژی را به خود گرفته اند. ازجمله آثار ارکستری اوست: کنسرتوی پیانو در لا مینور (۱۸۶۹) و موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ پِر گونت (۱۸۷۶) اثر هنریک ایبسن، که خود ایبسن و دولت نروژ سفارش ساخت آن را داده بودند. گریگ در برگن به دنیا آمد و پسر یک بازرگان بود؛ از ۱۸۴۹، مادرش به او تعلیم پیانو می داد. در ۱۸۵۸ با ترغیب اوله بول برای تحصیل به لایپزیگ، رفت و در آن شهر وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۶۳ به کپنهاگ، رفت و از نیلز گاده تعلیم گرفت. در ۱۸۶۴ با ریکارد نوردوک آشنا شد که آتش اشتیاق او را نسبت به موسیقی ملی نروژ روشن کرد. در ۱۸۶۶، مدیریت انجمن فیلارمونیک کریستیانیا را برعهده گرفت و نقش مهمی در شکل گیری آکادمی موسیقی نروژ ایفا کرد. در ۱۸۶۹، در کپنهاگ ماندگارترین اثر خود، کنسرتوی پیانو در لا مینور، را برای نخستین بار به اجرا درآورد. نخستین اجرای پِر گونت ایبسن در فوریۀ ۱۸۷۶ شهرت گریگ را به منزلۀ مهم ترین آهنگ ساز اسکاندیناویایی دوران تثبیت کرد؛ تصویرپردازی های رنگارنگ و احساس برانگیز این اثر، اوج استعداد او را به نمایش درآورد. گریگ در ۱۸۹۴ از دانشگاه کیمبریج و در ۱۹۰۶ از آکسفورد دکترای افتخاری دریافت کرد. گریگ که روزگاری از جانب کلود دبوسی نادیده گرفته شده و دبوسی به او عنوان «آب نبات صورتی پر از برف» داده بود، به چهرۀ محبوب منتقدان بدل شد. گریگ در موسیقی خود به سرعت سبکی را کامل کرد که مشخصۀ آن از یک سو پژواک ترانه های محلی نروژ و از سوی دیگر تجربیات هارمونیک خودش بود، که ترکیب این دو، موسیقی ای با قدرت و فردیت عظیم پدید آورد. گریگ پیش از هر چیز آهنگ سازی تغزلی برشمرده می شد.
wikijoo: گریگ،_ادوارد_(۱۸۴۳ـ۱۹۰۷)