گریوه

/garive/

مترادف گریوه: عقبه، گردنه، سراشیب، گدار، ناهموار

معنی انگلیسی:
causeway, eminences

لغت نامه دهخدا

گریوه. [ گ َ / گ ِ ری وَ / وِ ] ( اِ ) پهلوی ، گریو [ گردن ، پشت گردن ] اوستا، گریوا ( حاشیه برهان چ معین ). کوه پست و پشته بلند را گویند. ( برهان ). کوه کوچک. ( آنندراج ). زمین بلند و پشته خاکی که باران آن را رخنه کرده بزیر آمده باشد. ( برهان ) :
شه بر آن اشقر گریوه نورد
کز شتابش ندید گردون گرد.
نظامی.
کآهن تیز آن گریوه سنگ
لعل و الماس ریخت صد فرسنگ.
نظامی.
همچنان زیر بار دلتنگی
میبرید آن گریوه سنگی.
نظامی.
روی صحرا بزیر سم ستور
گور گشتی ز بس گریوه گور.
نظامی.
چون باز پرنده بر گریوه
چون باد رونده بر تریوه.
لطیفی.
تو یقین دان که هر که بد عمل است
آفتاب گریوه اجل است.
مکتبی.
دیده اند از پس گریوه غیب
رب خود را بدیده لاریب.
اوحدی.
رهایی را نشاید هیچ تدبیر
گریوه پست و سیلاب آسمان گیر.
امیرخسرودهلوی.
|| عَقَبَه. ( تفلیسی ) ( ترجمان القرآن ). گردنه : چنانک به هر راه کی در آنجا روند بضرورت گریوه بباید بریدن. از این آب آن شهر غرق شد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 137 ). مایین شهرکی است در میان کوهستان افتاده در زیر گریوه ای و سر راه است. ( فارسنامه ابن البلخی ص 123 ). و از آنجا «مرغزار رون » تا به گریوه مایین بگذرند راه مخوف باشد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 124 ).
صف زنده پیلان به یک جا گروه
چو گرد گریوه کمرهای کوه.
نظامی.
و محمد خوارزمشاه بقصد قلع این خاندان لشکری بزرگ آورد و در گریوه اسدآباد ببرف و دمه گرفتار شده و اکثر لشکر او تلف شد. ( جامعالتواریخ رشیدی ).
در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست
آن به کزین گریوه سبکبار بگذری.
حافظ.

فرهنگ فارسی

تل، پشته، تپه، گردنه کوه
( اسم ) ۱ - کوه پست پشت. بلند . ۲ - گردنه عقبه . ۳ - زمین سراشیب . ۴ - راه دشوار گذار : در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسی است آن به کرین گریوه سبکبار بگذری . ( حافظ )

فرهنگ معین

(گَ وِ ) [ په . ] (اِ. ) ۱ - گردن ، پشت گردن . ۲ - کوه پست ، پشته ، تپه .

فرهنگ عمید

تل، پشته، تپه، گردونۀ کوه: خری بر گریوه ز سرما بمرد / که از کاهلی جامه با خود نبرد (نظامی۵: ۸۱۸ ).

فرهنگستان زبان و ادب

{butte} [زمین شناسی] تپه یا پشتۀ جداافتاده در یک دشت

واژه نامه بختیاریکا

( گِریوِه ) گریه؛ نام کوهی در لالی و لرستان

دانشنامه عمومی

به تپه یا پشتهٔ جداافتاده در یک دشت گَریوه[ ۱] گفته می شود. [ ۲] گریوه ها به شکل تپه ای منزوی با اضلاع شیب دار، اغلب عمودی و بالای کوچک و نسبتاً مسطح هستند. گریوه ها سطوح کوچک تری نسبت به تخت تپه ها، فلات ها دارند. به دلیل شکل های متمایزشان، گریوه ها اغلب نشانه هایی برای مسیریابی در دشت ها و مناطق کوهستانی هستند. جغرافی دانان برای تمایز دو شکل زمین از این قاعده استفاده می کنند که بالای یک تخت تپه پهن تر از ارتفاع آن است، در حالی که سطح بالای گریوه باریک تر از ارتفاع آن است. [ ۳] واژه گریوه در فارسی از واژه گَریو به معنای پشت گردن گرفته شده است.
وقتی پوش سنگ سخت بر روی لایه ای از سنگ های کم مقاومت که در نهایت فرسوده می شود، پوشانده شود، گریوه ها در اثر هوازدگی و فرسایش تشکیل می شوند. سنگ سخت تر در بالای گریوه در برابر فرسایش مقاومت می کند. پوش سنگ از سنگ کمتر مقاوم زیر در برابر سایش باد محافظت می کند که باعث می شود آن را منزوی نگه دارد. از آنجایی که قسمت بالایی در اثر سایش و هوازدگی بیشتر فرسایش می یابد، مواد اضافی که می ریزند به شیب دامنه واریزه ای اطراف پایه می افزایند. در مقیاس بسیار کوچکتر، همین فرایند دودکش جن را تشکیل می دهد.
گریوه های میتن مانیومنت ولی در خط ایالت یوتا - آریزونا، دو مورد از متمایزترین و شناخته شده ترین گریوه ها هستند. این گریوه ها زمینه ای در صحنه های بسیاری از فیلم های با مضمون وسترن، از جمله هفت فیلم به کارگردانی جان فورد، فراهم کرد. برج شیاطین در شمال شرقی وایومینگ یک گریوه است که از سنگ آذرین کوژسنگ به جای ماسه سنگ، سنگ آهک یا سایر سنگ های رسوبی تشکیل شده است. [ ۴]
عکس گریوهعکس گریوهعکس گریوهعکس گریوهعکس گریوهعکس گریوه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

گَریوِه (butte)
(یا: تپۀ شاهد) تپه ای با فراز تخت و دامنه های پرشیب. روی لایه های افقی سنگ های رسوبی و عمدتاً در نواحی کم آب و خشک ایجاد می شود. گریوه ای بزرگ با نمای چشم گیر میزمانند را تخت کوه می نامند. گریوه ها و تخت کوه ها مشخصۀ نواحی نیمه خشک اند. در این مناطق، بقایای لایه های سنگی مقاوم از سنگ های نرم تر زیرینشان محافظت می کنند. نمونه های این پدیده عبارت اند از نواحی فلاتی کلرادو، یوتا، و آریزونای امریکا.

مترادف ها

hillock (اسم)
پشته، برامدگی در سطح صاف، تپه کوچک، گریوه، پرندک

فارسی به عربی

رابیة

پیشنهاد کاربران

میان راه چو عیسی نمی کنم منزل
ازین گریوه به همت گذار خواهم کرد
گریه در لری میشود:گریوه gereva و در اوستا ری أو ryava و أوری avari و گریوآ griva یعنی گریستن و گریه کردن.
تمام این تفرقه افکنیها و به گند کشیدن واقعیات تاریخ توسطه فردی حقیر تازه به دوران رسیده با شگرد تضعیف ایل و طوایف بزرگ با اصالت جهت تراشیدن هویت جعلی برای خود انجام می گیرد و هر بار با مطالب کذب و تحریف شده مشغول انتشار کتابهای به اصطلاح تاریخی است
#بالا_گری_وه ( قامت آتشین ) واژه ای کُردی که مردمان قبیله بزرگ #دیرک به آن مشهور بودند، به همین دلیل منطقه مربوط به این مردمان را بالاگری وه ( دیار مردم قامت آتشین ) نامیده اند، این منطقه ی بکر و سرسخت در سلسله جبال زاگرس زمانی جایگاه شاهان ساسانی اشکانی و هخامنشیان بوده و در دل خود یکی از 6 گنجینه بزرگ جهان، همان ( گنج بزرگ کلماکره ) را جای داده و نشان از ناگفته های بسیار دارد.
...
[مشاهده متن کامل]

🔹وسعت این دیار سرسبز، استراتژیک و مهم با مرکزیت دهستان تاریخی بالاگرّی وَه واقع در بخش ملاوی کنونی که توسطه دیرک وندها بنا نهاده شده بود، از شرق تا مرز�منطقه پاپی�از شمال تا�کوه هشتاد پهلو در شهرستان خرم آباد�از غرب تا�کبیر کوه و قسمتهای از استان ایلام و از جنوب تا�بخش الوار گرمسیری�در شهرستان اندیمشک میباشد. این منطقه جغرافیایی به دلیل قرار گرفتن در راه ارتباطی شمال - جنوب و شرق - غرب لرستان و ایران در طول تاریخ همواره منطقه ای با اهمیت بالا تلقی شده است.

گریو یعنی گردن و گریوه گردنه است گریب نیز می گویند و گریوبان و گریبان و جریب نیز از انست ارا گرد نیز میگفتند
باتشکرازشما
روستای قدیمی باقدمت حدود۳۰۰۰ساله به نام قروه که درروی سخره هاساخته شده وبه صورت قلعه میباشد در۱۵کیلومتری شهر ابهر درکنار جاده قزوین زنجان قرار گرفته آثار های قدیمی وجودداردازعلاقه مندان دعوت میشود بازیدید بفرمایید احمد حسینی قروه یاگریوه
همانطور که هم اکنون شمار زیادی از واژه های پارسی باستان درگفتار امروزه ایرانیان رایج است، گریوه نیز باز مانده ای از آن واژ گان است. گویا در زبان پهلوی به گردن وگردنه ، گریوه میگفتند. به کوههای نه چندان
...
[مشاهده متن کامل]
بلند وتپه های بزرگ نیز گریوه گفته میشود، لازم به ذکر است در حال حاضر به یکی از ایلات بزرگ لرستان بالا گریوه میگویند که علت این نامگذاری آن بوده که ایل نامبرده معمولا در بلندی ها وبر بالای تپه ها سکونت میکردند ، به همین خاطر بالا گریوه نام گرفتند.


محل سکونت قوم لر
استان لرستان پیشکوه
استان لرستان پشتکوه
استان باختران
استان خوزستان ( عیلام )
استان فارس
استان بوشهر
استان کهگیلویه
استان اصفهان
استان همدان
استان بختیاری

✔ بالاگریوه:
بالاگریوه به معنای آتشین قامت ( سرخ قامت و "تیز و جسور" ) است،
در دوران کهن که مناطق کُرد نشین کنونی کشورهای ( ترکیه و سوریه ) جزء خاک ایران محسوب میشدند تعدادی از ایرانیان ساکن در آن مناطق که از طایفه کهن و اصیل ایرانی ( دیرک ) بودند به نام "دیرک بالاگریوه" ( مردمان آتشین قامت ) مشهور بودند، و در دیار زاگرس، منطقه ای که مردمان این طایفه کهن ( دیرک "وند" ) در آن سکونت داشته و دارند نیز به نام منطقه بالاگریوه ( دیار آتشین قامتان ) معروف شده است،
...
[مشاهده متن کامل]

جمشید ایلام

کوه گریوه*گریو* در شهر لالی شهرستان مسجدسلیمان
استان خوزستان
ایل لر بالاگریو ساکن در خوزستان و لرستان
گذرگاه
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١١)

بپرس