گریواره

لغت نامه دهخدا

گریواره. [ گ ِ ری رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) مرکب از: گری = گردن + واره = پسوند نسبت و اتصاف. رجوع شود به فرهنگ رشیدی. یا از گریو = گردن + واره = پسوند با حذف یک واو. ( فرهنگ نظام )، جمعاً لایق گردن. ( حاشیه برهان چ معین ). برهان قاطع و آنندراج به ازای معجمه آورده اندولی صحیح آن گریواره به رای مهمله است :
ز بژم مخنقه ای یافت شاخ گل منظوم
چو باد کرد گریواره شجر منثور.
اثیرالدین اخسیکتی ( شیدی ).
رجوع به گریوازه شود.

فرهنگ عمید

گردن بند، قلاده.

پیشنهاد کاربران

بپرس