گریه گر

لغت نامه دهخدا

گریه گر. [ گ ِرْ ی َ / ی ِ گ َ ] ( ص مرکب ) گریه کن. گریان :
قهقه و های های ساخته جفت
خنده پرداز و گریه گرمائیم.
ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) گریه کن گریان : قهقهه و های های ساخته جفت خنده پرداز و گریه گر ماییم . ( ظهوری )

فرهنگ عمید

گریان، گریه کننده.

پیشنهاد کاربران

بپرس