گریه اندر بر کسی شکستن. [ گ ِرْ ی َ / ی ِ اَ دَ ب َ رِ ک َ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از گریه گلوی او را گرفتن : ز سختی گریه اندر بَرْش بشکست شکنج گریه گفتارش فروبست.( ویس و رامین ).
