( گریه آلود ) گریه آلود. [ گ ِرْ ی َ / ی ِ ] ( ن مف مرکب ) داغدار شده از گریه و اشک. ( ناظم الاطباء ) : تماشای گل و شبنم گوارا باد بر بلبل که بوی گل نمی ارزد به روی گریه آلودش.
صائب ( از آنندراج ).
این زمان افسرده ام صائب و گرنه بیش از این میچکد آتش ز چشم گریه آلودم چو شمع.
صائب ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
( گریه آلود ) گریه آلوده : تماشای گل و شبنم گوارا باد بر بلبل که بوی گل نمی ارزد بروی گریه آلودش . ( صائب )