گرینْیار، ویکْتور (۱۸۷۱ـ۱۹۳۵)(Grignard, Victor)
شیمی دان فرانسوی. در ۱۹۱۲، به سبب کشف گروهی از ترکیبات آلی، با نام واکنشگرهای گرینیار در ۱۹۰۰، برندۀ جایزۀ نوبل شیمی شد. این مواد در سنتز مواد آلی کاربردهای بسیار متنوعی دارند. اعضای این دسته از واکنشگرها رادیکال هیدروکربن، منیزیوم، و هالوژنی مانند کلر دارند. گرینیار در شربور زاده شد و در لیون درس خواند. در ۱۹۱۰، در نانسی استاد شد. در جنگ جهانی اول، رئیس بخشی از دانشگاه سوربون بود که در آن به گسترش مواد شیمیایی جنگی می پرداختند. از ۱۹۱۹، در لیون استاد بود. از افزایش واکنشگرهای گرینیار به فرمالدئید (متانال) الکل نوع اول تولید می شود، اما آن ها با دیگر آلدئیدها الکل نوع دوم می دهند. با افزودن آن ها به کتونها الکل های نوع سوم به دست می آورند. همچنین، این واکنشگرها به اسیدهای کربوکسیلیک اضافه می شوند و ابتدا کتون، و سپس الکل نوع سوم تولید می کنند. انتشار کتاب چند جلدی گرینیار، با نام رساله ای در شیمی آلی، از ۱۹۳۵ شروع شد.
شیمی دان فرانسوی. در ۱۹۱۲، به سبب کشف گروهی از ترکیبات آلی، با نام واکنشگرهای گرینیار در ۱۹۰۰، برندۀ جایزۀ نوبل شیمی شد. این مواد در سنتز مواد آلی کاربردهای بسیار متنوعی دارند. اعضای این دسته از واکنشگرها رادیکال هیدروکربن، منیزیوم، و هالوژنی مانند کلر دارند. گرینیار در شربور زاده شد و در لیون درس خواند. در ۱۹۱۰، در نانسی استاد شد. در جنگ جهانی اول، رئیس بخشی از دانشگاه سوربون بود که در آن به گسترش مواد شیمیایی جنگی می پرداختند. از ۱۹۱۹، در لیون استاد بود. از افزایش واکنشگرهای گرینیار به فرمالدئید (متانال) الکل نوع اول تولید می شود، اما آن ها با دیگر آلدئیدها الکل نوع دوم می دهند. با افزودن آن ها به کتونها الکل های نوع سوم به دست می آورند. همچنین، این واکنشگرها به اسیدهای کربوکسیلیک اضافه می شوند و ابتدا کتون، و سپس الکل نوع سوم تولید می کنند. انتشار کتاب چند جلدی گرینیار، با نام رساله ای در شیمی آلی، از ۱۹۳۵ شروع شد.
wikijoo: گرینیار،_ویکتور_(۱۸۷۱ـ۱۹۳۵)