گِریلا گرلز ( دختران پارتیزان ) گروه متنوعی از هنرمندان، نویسندگان و فیلم سازان فمینیست ( اغلب رادیکال فمینیست ) هستند که از دهه ۱۹۸۰ در نیویورک گرد آمدند. آن ها برای استفاده از هنر اعتراضی جهت ارتقای زنان و اقلیت های نژادی در هنر شهرت دارند.
... [مشاهده متن کامل]
در حال حاضر اعضای این گروه افراد متنوعی از نظر سنّی و نژادی هستند که با نام مستعار شناخته می شوند. نام مستعار آن ها برگرفته از زنان هنرمند و نویسنده قدیمی مانند فریدا کالو، اوا هس، آلیس نیل، پائولا مادرسون بکر و … است. تعداد اعضای گروه نیز بر دیگران پوشیده است. اعضای اصلی گروه همیشه هنگامی که به عنوان گریلا گرلز در اجتماع ها ظاهر می شوند ماسک گوریل بر چهره دارند و خیلی وقت ها دامن کوتاه با جوراب شلواری توری می پوشند. صورتک های گوریلی آن ها یکی از تاکتیک ها و استراتژی هایی بود که برای بخشیدن معنای جدیدی به فمینیسم به کار بردند.
آثار بصری این گروه تلفیقی پرشور و حرارت از گرافیک و متن است. آن ها در این آثار دیدگاه های فمینیستی خود را با طنزی تکان دهنده بیان می کنند. از هدف های آنها، جذب مخاطبانی که ابتدا به مخالفت می پردازند به وسیله طنز آثارشان و اندیشیدن دربارهٔ موضوع و تغییر نظر مخاطب است. دختران پارتیزان می خواهند واژه فمینیست چنان اعاده شود که هر کسی که به اصول آن معتقد است ( فرصت های مساوی، پایان یافتن تبعیض جنسی، دسترسی برابر به آموزش و حقوق انسانی برای زنان در تمام جهان ) با رضایت کامل خود را فمینیست بنامد.
در سال ۱۹۸۵ در نیویورک نمایشگاهی به نام «همایش بین المللی نقاشی و مجسمه سازی» برگزار شد که از بین ۱۶۹ هنرمند شرکت داده شده در آن فقط ۱۳ نفر زن بودند و از نظر نژادی نیز تمام هنرمندان سفیدپوستانی از آمریکا یا اروپا بودند. این موضوع به اندازه کافی بد بود اما علاوه بر آن، متصدی نمایشگاه عنوان کرده بود هر هنرمندی که آثارش در این نمایشگاه نیست باید دربارهٔ شغلش تجدید نظر کند. این تعصب، هنرمندان بسیاری را رنجاند. زنان هنرمند مقابل در موزه تجمعی اعتراض آمیز برگزار کردند اما بازدیدکنندگان چندان اهمیتی به آنان نشان ندادند. گریلا گرلز با تجربه ای که به دست آوردند برآن شدند که فعالیت منسجمی برای شرمنده کردن جو حاکم بر جامعه هنری آغاز کند. آن ها فعالیت خود را با بزرگ کردن و نشان دادن کوتاهی های مجموعه داران، نگارخانه داران و دیگر هنرمندان، با نصب پوسترهایی بر دیوارهای محله سوهو در نیویورک آغاز کردند. اما امروزه فعالیتشان بسیار گسترده تر است و تورهای جهانی نیز برگزار می کنند.
... [مشاهده متن کامل]
در حال حاضر اعضای این گروه افراد متنوعی از نظر سنّی و نژادی هستند که با نام مستعار شناخته می شوند. نام مستعار آن ها برگرفته از زنان هنرمند و نویسنده قدیمی مانند فریدا کالو، اوا هس، آلیس نیل، پائولا مادرسون بکر و … است. تعداد اعضای گروه نیز بر دیگران پوشیده است. اعضای اصلی گروه همیشه هنگامی که به عنوان گریلا گرلز در اجتماع ها ظاهر می شوند ماسک گوریل بر چهره دارند و خیلی وقت ها دامن کوتاه با جوراب شلواری توری می پوشند. صورتک های گوریلی آن ها یکی از تاکتیک ها و استراتژی هایی بود که برای بخشیدن معنای جدیدی به فمینیسم به کار بردند.
آثار بصری این گروه تلفیقی پرشور و حرارت از گرافیک و متن است. آن ها در این آثار دیدگاه های فمینیستی خود را با طنزی تکان دهنده بیان می کنند. از هدف های آنها، جذب مخاطبانی که ابتدا به مخالفت می پردازند به وسیله طنز آثارشان و اندیشیدن دربارهٔ موضوع و تغییر نظر مخاطب است. دختران پارتیزان می خواهند واژه فمینیست چنان اعاده شود که هر کسی که به اصول آن معتقد است ( فرصت های مساوی، پایان یافتن تبعیض جنسی، دسترسی برابر به آموزش و حقوق انسانی برای زنان در تمام جهان ) با رضایت کامل خود را فمینیست بنامد.
در سال ۱۹۸۵ در نیویورک نمایشگاهی به نام «همایش بین المللی نقاشی و مجسمه سازی» برگزار شد که از بین ۱۶۹ هنرمند شرکت داده شده در آن فقط ۱۳ نفر زن بودند و از نظر نژادی نیز تمام هنرمندان سفیدپوستانی از آمریکا یا اروپا بودند. این موضوع به اندازه کافی بد بود اما علاوه بر آن، متصدی نمایشگاه عنوان کرده بود هر هنرمندی که آثارش در این نمایشگاه نیست باید دربارهٔ شغلش تجدید نظر کند. این تعصب، هنرمندان بسیاری را رنجاند. زنان هنرمند مقابل در موزه تجمعی اعتراض آمیز برگزار کردند اما بازدیدکنندگان چندان اهمیتی به آنان نشان ندادند. گریلا گرلز با تجربه ای که به دست آوردند برآن شدند که فعالیت منسجمی برای شرمنده کردن جو حاکم بر جامعه هنری آغاز کند. آن ها فعالیت خود را با بزرگ کردن و نشان دادن کوتاهی های مجموعه داران، نگارخانه داران و دیگر هنرمندان، با نصب پوسترهایی بر دیوارهای محله سوهو در نیویورک آغاز کردند. اما امروزه فعالیتشان بسیار گسترده تر است و تورهای جهانی نیز برگزار می کنند.
