در بیوشیمی و زیست شناسی سلولی، جداسازی به روش گریز از مرکز تفاضلی ( همچنین به عنوان گریز از مرکز ارتعاشی تفاضلی شناخته می شود ) یک روش رایج است که برای جداسازی اندامک ها و سایر ذرات زیر سلولی بر اساس سرعت ته نشینی آنها استفاده می شود. اگرچه اغلب در تجزیه و تحلیل بیولوژیکی استفاده می شود، گریز از مرکز تفاضلی یک تکنیک عمومی است که برای خالص سازی خام ذرات معلق غیر زنده ( مانند نانوذرات، ذرات کلوئیدی، ویروس ها ) نیز مناسب است. در یک مورد معمولی که از گریز از مرکز تفاضلی برای تجزیه و تحلیل پدیده های بیولوژیکی سلولی استفاده می شود ( مثلاً توزیع اندامک ) ، یک نمونه بافت ابتدا لیز می شود تا غشای سلولی شکسته و اندامک ها و سیتوزول آزاد شود. سپس ماده متلاشی شده تحت سانتریفیوژهای مکرر قرار می گیرد، به گونه ای که ذراتی که در یک نیروی گریز از مرکز معین برای مدت زمان معین رسوب می کنند یک لایه فشرده در انتهای لوله سانتریفیوژ تشکیل می دهند. [ ۱]
پس از هر سانتریفیوژ، مایع شناور بالای لوله ( محلول رسوب نشده ) از لوله خارج شده و با نیروی گریز از مرکز بالاتر یا زمان بیشتر مجدداً سانتریفیوژ می شود. گریز از مرکز تفاضلی برای جداسازی خام بر اساس سرعت ته نشینی مناسب است، اما ممکن است خالص سازی های ریزدانه تر به روش معادله جداسازی گریز از مرکز بر مبنای شیب چگالی صورت گیرد. [ ۲] بنابراین، روش گریز از مرکز تفاضلی، لایه سازی ذره از ذرات رسوب نشده قبلی با نیروی گریز از مرکز زیاد شونده و بالاتر است. اندامک های سلولی جدا شده توسط گریز از مرکز تفاضلی، تا زمانی که در طول جداسازی در معرض شرایط برهم زننده ای قرار نگیرند، میزان نسبتاً بالایی از عملکرد طبیعی خود را حفظ می کنند. [ ۳]
در یک سیال چسبناک، سرعت ته نشین شدن یک ذره معلق فرضی ( تا زمانی که ذره متراکم تر از سیال باشد ) تا حد زیادی تابعی از عوامل زیر است:
• نیروی گرانش
• تفاوت در چگالی
• ویسکوزیته سیال
• اندازه و شکل ذرات
ذرات بزرگتر سریعتر و با نیروهای گریز از مرکز کمتر رسوب می کنند. اگر چگالی ذره ای کمتر از سیال باشد ( مثلاً چربی های موجود در آب ) ، بدون توجه به قدرت نیروی g وارد شده، ذره رسوب نمی کند، بلکه شناور می شود. نیروی گریز از مرکز اجزاء را نه تنها بر اساس چگالی، بلکه بر اساس اندازه و شکل ذرات جدا می کند. در مقابل، جداسازی تخصصی تر گریز از مرکز به روش معادله شیب چگالی، تفکیک را تنها بر مبنای چگالی ذره انجام می دهد و بنابراین برای جداسازی های ریزدانه تر مناسب است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از هر سانتریفیوژ، مایع شناور بالای لوله ( محلول رسوب نشده ) از لوله خارج شده و با نیروی گریز از مرکز بالاتر یا زمان بیشتر مجدداً سانتریفیوژ می شود. گریز از مرکز تفاضلی برای جداسازی خام بر اساس سرعت ته نشینی مناسب است، اما ممکن است خالص سازی های ریزدانه تر به روش معادله جداسازی گریز از مرکز بر مبنای شیب چگالی صورت گیرد. [ ۲] بنابراین، روش گریز از مرکز تفاضلی، لایه سازی ذره از ذرات رسوب نشده قبلی با نیروی گریز از مرکز زیاد شونده و بالاتر است. اندامک های سلولی جدا شده توسط گریز از مرکز تفاضلی، تا زمانی که در طول جداسازی در معرض شرایط برهم زننده ای قرار نگیرند، میزان نسبتاً بالایی از عملکرد طبیعی خود را حفظ می کنند. [ ۳]
در یک سیال چسبناک، سرعت ته نشین شدن یک ذره معلق فرضی ( تا زمانی که ذره متراکم تر از سیال باشد ) تا حد زیادی تابعی از عوامل زیر است:
• نیروی گرانش
• تفاوت در چگالی
• ویسکوزیته سیال
• اندازه و شکل ذرات
ذرات بزرگتر سریعتر و با نیروهای گریز از مرکز کمتر رسوب می کنند. اگر چگالی ذره ای کمتر از سیال باشد ( مثلاً چربی های موجود در آب ) ، بدون توجه به قدرت نیروی g وارد شده، ذره رسوب نمی کند، بلکه شناور می شود. نیروی گریز از مرکز اجزاء را نه تنها بر اساس چگالی، بلکه بر اساس اندازه و شکل ذرات جدا می کند. در مقابل، جداسازی تخصصی تر گریز از مرکز به روش معادله شیب چگالی، تفکیک را تنها بر مبنای چگالی ذره انجام می دهد و بنابراین برای جداسازی های ریزدانه تر مناسب است.
wiki: گریز از مرکز تفاضلی