گریبان دریده. [ گ ِ دَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کسی که گریبان خود را پاره کرده باشد. آنکه یقه چاک داده باشد. مجازاً، بی پروا. بی محابا : ببین که عمر گریبان دریده میگذرد بگیر دامنش ازره بسوی باده بیار.
خاقانی.
فرهنگ فارسی
۱ - کسی که گریبانش را خود یا دیگری پاره کرده . ۲ - ( صفت ) بی پروا بی محابا : ببین که عمر گریبان دریده می گذرد بگیر دامنش از ره بسوی باده بیار . ( خاقانی )
