گرگوریوس هفتم

دانشنامه آزاد فارسی

گِرِگوریوس هفتم (ح ۱۰۲۰ـ۱۰۸۵م)(Gregory VII)
(نام اصلی: هیلدبراند) پاپ (از ۱۰۷۳م) و قدیس کاتولیک ایتالیایی. در ابتدا مستشار اعظم چند پاپ بود و پس از آن که خود به پاپی انتخاب شد، اصلاحات فراوانی در کلیسا انجام داد. با ممنوع کردن سوء استفاده از مراسم اعطای لقب، خشم هانری چهارم، امپراتور مقدس روم، را برانگیخت و در ۱۰۷۶ م به فرمان او برکنار شد. در ۱۶۰۶ قدیس خوانده شد و یادروزش ۲۵ مه است. او خواستار اختیار عزل شاهان شد، انتصابات روحانی را خارج از صلاحیت غیرروحانیان اعلام کرد، در جلوگیری از خرید و فروش منصب های کلیسا و تجردپیشگی روحانیان کوشید و با این اقدامات برای خود دشمنانی از میان شاهان و روحانیان تراشید. در صومعۀ سانتا ماریای بالای تپۀ آوِنتینه درس خواند و سپس در کلونی ادامۀ تحصیل داد. در ۱۰۴۹ م با لئوی نهم به رم رفت و منصب روحانی گرفت. پس از آن که امپراتور هانری چهارم عزلش کرد، گرگوریوس در کانوسّا او را به توبه ای خفت آور واداشت (۱۰۷۷). در ۱۰۸۰ هاینریش دوباره او را خلع کرد و ناپاپ کلمنس سوم را جانشینش خواند و از ۱۰۸۱ تا ۱۰۸۴ رم را در محاصره گرفت. گرگوریوس به دست روبر گیسکار رهایی یافت و به سالرنو رفت و همان جا درگذشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس