گرویدن اجباری مسلمانان در اسپانیا ( انگلیسی: Forced conversions of Muslims in Spain ) از طریق مجموعه ای از فرمان های غیرقانونی اسلام در سرزمین های امپراتوری اسپانیا به تصویب رسید. این آزار و شکنجه توسط سه پادشاهی اسپانیایی در اوایل قرن شانزدهم دنبال شد: تاج کاستیا در ۱۵۰۰–۱۵۰۲، به دنبال پادشاهی ناوار در ۱۵۱۵–۱۵۱۶، و در نهایت تاج آراگون در ۱۵۲۳–۱۵۲۶.
... [مشاهده متن کامل]
پس از اینکه پادشاهی های مسیحی در ۲ ژانویه ۱۴۹۲ بازپس گیری اندلس را به پایان رساندند، جمعیت مسلمانان بین ۵۰۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰۰ نفر بود. در این زمان، مسلمانانی که تحت حکومت مسیحیت زندگی می کردند، وضعیت «مدجن» را دریافت کردند، که از نظر قانونی اجازه اجرای آشکار اسلام را می داد. مدجن ها از مسلمانان مراکشی تباران اسپانیایی بودند که پس از یورش مسیحیان به اندلس، آنجا را ترک نکرده تحت سلطه آنان به زندگی خویش در اسپانیا ادامه دادند. برخلاف موریسکوها که مسلمانان مسیحی شده بودند، مدجن ها با وجود ادامه اقامت در اسپانیا به مسیحیت نگرویدند.
در سال ۱۴۹۹، اسقف اعظم تولدو، کاردینال فرانسیسکو خیمنز دی سیسنروس کارزاری را در شهر گرانادا آغاز کرد تا پیروی مذهبی به مسیحیت را با شکنجه و زندان وادار کند. این باعث نخستین شورش مسلمانان شد. این شورش در نهایت سرکوب شد و سپس برای توجیه لغو حمایت های قانونی و معاهده مسلمانان مورد استفاده قرار گرفت. تلاش ها برای تغییر دین دو برابر شد و تا سال ۱۵۰۱، رسماً هیچ مسلمانی در گرانادا باقی نماند. ایزابل یکم که از موفقیت در گرانادا تشویق شد، فرمانی را در سال ۱۵۰۲ صادر کرد که اسلام را برای تمام تاج کاستیا ممنوع کرد.
با فتح ناوارای ایبری توسط اسپانیا در سال ۱۵۱۵، مسلمانان بیشتری همچنان مجبور به رعایت اعتقادات مسیحی تحت فرمان کاستیلیان بودند. آخرین قلمروی که تغییر دین را تحمیل کرد، تاج آراگون بود، که پادشاهان آن قبلاً ملزم به تضمین آزادی دین برای مسلمانانش تحت سوگندهایی بودند که در تاجگذاری آنها گنجانده شده بود. در اوایل دهه ۱۵۲۰، یک قیام ضد اسلام معروف به شورش برادری روی داد و مسلمانان در مناطق شورشی مجبور به تغییر مذهب شدند. هنگامی که نیروهای سلطنتی آراگون، با کمک مسلمانان، شورش را سرکوب کردند، پادشاه چارلز یکم ( که بیشتر به عنوان چارلز پنجم امپراتوری مقدس روم شناخته می شود ) حکم داد که این تبدیل های اجباری معتبر هستند؛ بنابراین، «نوکیشان» اکنون رسماً مسیحی بودند. این امر نوکیشان را تحت قلمروی قدرت تفتیش عقاید اسپانیایی قرار داد. سرانجام، در سال ۱۵۲۴، چارلز از پاپ کلمنت هفتم درخواست کرد که پادشاه را از سوگندش مبنی بر حفاظت از آزادی مذهب مسلمانان آزاد کند. این به او این اختیار را داد که رسماً علیه جمعیت باقیمانده مسلمان عمل کند. در اواخر ۱۵۲۵، او فرمان رسمی تغییر دین را صادر کرد: اسلام دیگر رسماً در سراسر اسپانیا وجود نداشت.
... [مشاهده متن کامل]
پس از اینکه پادشاهی های مسیحی در ۲ ژانویه ۱۴۹۲ بازپس گیری اندلس را به پایان رساندند، جمعیت مسلمانان بین ۵۰۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰۰ نفر بود. در این زمان، مسلمانانی که تحت حکومت مسیحیت زندگی می کردند، وضعیت «مدجن» را دریافت کردند، که از نظر قانونی اجازه اجرای آشکار اسلام را می داد. مدجن ها از مسلمانان مراکشی تباران اسپانیایی بودند که پس از یورش مسیحیان به اندلس، آنجا را ترک نکرده تحت سلطه آنان به زندگی خویش در اسپانیا ادامه دادند. برخلاف موریسکوها که مسلمانان مسیحی شده بودند، مدجن ها با وجود ادامه اقامت در اسپانیا به مسیحیت نگرویدند.
در سال ۱۴۹۹، اسقف اعظم تولدو، کاردینال فرانسیسکو خیمنز دی سیسنروس کارزاری را در شهر گرانادا آغاز کرد تا پیروی مذهبی به مسیحیت را با شکنجه و زندان وادار کند. این باعث نخستین شورش مسلمانان شد. این شورش در نهایت سرکوب شد و سپس برای توجیه لغو حمایت های قانونی و معاهده مسلمانان مورد استفاده قرار گرفت. تلاش ها برای تغییر دین دو برابر شد و تا سال ۱۵۰۱، رسماً هیچ مسلمانی در گرانادا باقی نماند. ایزابل یکم که از موفقیت در گرانادا تشویق شد، فرمانی را در سال ۱۵۰۲ صادر کرد که اسلام را برای تمام تاج کاستیا ممنوع کرد.
با فتح ناوارای ایبری توسط اسپانیا در سال ۱۵۱۵، مسلمانان بیشتری همچنان مجبور به رعایت اعتقادات مسیحی تحت فرمان کاستیلیان بودند. آخرین قلمروی که تغییر دین را تحمیل کرد، تاج آراگون بود، که پادشاهان آن قبلاً ملزم به تضمین آزادی دین برای مسلمانانش تحت سوگندهایی بودند که در تاجگذاری آنها گنجانده شده بود. در اوایل دهه ۱۵۲۰، یک قیام ضد اسلام معروف به شورش برادری روی داد و مسلمانان در مناطق شورشی مجبور به تغییر مذهب شدند. هنگامی که نیروهای سلطنتی آراگون، با کمک مسلمانان، شورش را سرکوب کردند، پادشاه چارلز یکم ( که بیشتر به عنوان چارلز پنجم امپراتوری مقدس روم شناخته می شود ) حکم داد که این تبدیل های اجباری معتبر هستند؛ بنابراین، «نوکیشان» اکنون رسماً مسیحی بودند. این امر نوکیشان را تحت قلمروی قدرت تفتیش عقاید اسپانیایی قرار داد. سرانجام، در سال ۱۵۲۴، چارلز از پاپ کلمنت هفتم درخواست کرد که پادشاه را از سوگندش مبنی بر حفاظت از آزادی مذهب مسلمانان آزاد کند. این به او این اختیار را داد که رسماً علیه جمعیت باقیمانده مسلمان عمل کند. در اواخر ۱۵۲۵، او فرمان رسمی تغییر دین را صادر کرد: اسلام دیگر رسماً در سراسر اسپانیا وجود نداشت.
