گروگان بردن. [ گ ِ رَ / رُوب ُ دَ ] ( مص مرکب ) چیزی را به گرو همراه خود بردن. شخصی را بعنوان گروگان همراه خویش بردن : بشد زنگه با نامور شهریار گروگان ببرد از در شهریار.
فردوسی.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) شخصی یا چیزی را بعنوان گرو با خود بردن : بشد زنگه با نامور شهریار گروگان ببرد از در شهریار .
