گروور کلیولند

کلیولند رهبر دمکرات های بوربونی حامی کسب وکاری بود که با تعرفه های بالا، نقره رایگان، تورم، امپریالیسم، یارانه دادن به کسب وکارها، کشاورزان یا کهنه سربازان مخالف بودند. نبرد او برای اصلاح سیاسی و محافظه کاری مالی او را تبدیل به نمادی برای محافظه کاری آمریکایی در آن دوران کرد. کلیولند به خاطر صداقت، اتکای به نفس، راست کرداری و تعهد به اصول لیبرالیسم کلاسیک تحسین برانگیخت. او با فساد سیاسی، جانبداری حزبی و سردمداری سیاسی مبارزه کرد. کلیولند به عنوان یک اصلاحگر از چنان اعتباری برخوردار بود که جناح هم نظر با او در حزب جمهوریخواه، موسوم به «ماگوامپ» ها از او در انتخابات ۱۸۸۴ حمایت کرد.
با شروع دولت دوم او، دوره وحشت ۱۸۹۳ کشور را فراگرفت و باعث بروز یک رکود ملی شد که کلیولند از جلوگیری آن ناتوان ماند. این فاجعه حزب دمکرات را نابود کرد و راه را برای پیروزی سهمگین حزب جمهوریخواه در انتخابات ۱۸۹۴ و در دست گرفتن حزب دمکرات از سوی نقره خواهان و زراعت کاران شد. نتیجه یک تغییر راستای سیاسی بود که به نظام حزبی سوم پایان داد و نظام حزبی چهارم و عصر ترقی خواهی را شروع کرد.
کلیولند سیاستگذاری نیرومند بود، و هدف انتقاد نیز قرار می گرفت. مداخلهٔ او در اعتصاب پولمن در ۱۸۹۴ و فعال نگه داشتن راه آهن خشم سندیکاها را در سطح کشور و نیز حزب را در ایلینوی برانگیخت؛ حمایت او از استاندارد طلا و مخالفت با نقره رایگان جناح زراعت کار حزب دمکرات را دشمن او کرد. منتقدان شکایت کردند که کلیولند در دور دوم خود ابتکار اندکی داشته و به نظر می رسد منکوب فجایع اقتصادی کشور—رکود اقتصادی و اعتصاب ها— شده است. با این وجود شهرت او به خاطر پاکدامنی و شخصیت نیکو با وجود دشواری های دور دوم او باقی ماند. الن نوینس زندگی نامه نویس نوشت «در مورد گروور کلیولند، بزرگی در ویژگی های معمولی است تا غیرمعمولی. او ویژگی نداشت که هزاران نفر دیگر از آن بی بهره باشند. او از صداقت، شجاعت، سرسختی، استقلال و عقل سلیم بهرمند بود؛ ولی آن ها را به درجه ای داشت که دیگران ندارند. » امروزه بیشتر مورخین او را رهبری موفق می دانند و عموماً در بین سطح دوم رؤسای جمهور آمریکا طبقه بندی می کنند.