گروها گروه

لغت نامه دهخدا

گروها گروه. [ گ ُ گ ُ ] ( ق مرکب ) گروه از پس گروه. دسته دسته. فوج فوج :
وز آن سوی هومان به کردار کوه
بیاورد لشکر گروها گروه.
فردوسی.
رسیدند گردان میان دو کوه
سپاه اندرآمدگروها گروه.
فردوسی.
همی رفت لشکر گروها گروه
چو دریا بجوشید هامون و کوه.
فردوسی.
گریزان سپاهش گروها گروه
نهادند سر سوی دریا و کوه.
( گرشاسب نامه ).
گریزندگان را گروها گروه
همی خواند از هر رهی سوی کوه.
( گرشاسب نامه ).
دد و دام را از بیابان و کوه
دوانید بر خودگروها گروه.
نظامی ( اقبالنامه ص 89 ).
رجوع به گروه شود.

فرهنگ فارسی

مشکل از گروههای متهدد دسته دسته فوج فوج : گذر کرد باید ابر هفت کوه زدیوان بهر جا گروها گروه .

فرهنگ عمید

گروه گروه، دسته دسته، فوج فوج.

پیشنهاد کاربران

بپرس