گروه مارش به گروهی از افراد گفته می شود که در آن نوازندگان سازها هنگام راهپیمایی، غالباً برای سرگرمی یا رقابت، موسیقی زنده اجرا می کنند. ابزار موسقی به طور معمول شامل سازهای برنجی، سازهای چوبی و سازهای کوبه ای است. بیشتر باندهای مارش، لباسهای یکدست ( یونیفورم ) و اغلب از سبک نظامی می پوشند که شامل رنگ، نام یا نماد یک سازمان مرتبط است. بیشتر گروه های مارش دبیرستان، و برخی از گروه های راهپیمایی دانشکده، ابا گارد رنگی همراه هستند که کارشان دادن جلوه های بصری به موسیقی است. این کار از راه استفاده از پرچم و شمشیر و مانند آن صورت می گیرد.
گروه های مارش نواز عموماً بر اساس عملکرد، اندازه، سن، ابزار موسقی، سبک رژه و نوع نمایش آنها دسته بندی می شود. علاوه بر اجراهای رژه سنتی، بسیاری از گروه های موسیقی مارش در مسابقات ورزشی و در رقابتها به اجرای نمایش و موسقی می پردازند.
سازهای کوبه ای و بادی از زمان های بسیار قدیم در میدان جنگ استفاده می شده اند. یک نمونه از عصر آهن می تواند کارنیکس باشد. نمونه ای از باندهای موسیقی نظامی را باید در ارتش عثمانی جستجو کرد که باند Divânu Lügati't - Türk نام داشت و در قرن یازدهم میلادی فعال بود. [ ۱] سنت اروپایی باندهای نظامی که در دوره باروک شکل گرفت، تا حدودی تحت تأثیر سنت عثمانی قرار گرفت. [ ۲] [ ۳] [ ۴] جهانگرد سده هفدهم اولیا چلبی، به وجود ۴۰ صنف موسیقی در استانبول اشاره کرده است. [ ۵] در قرن 18th، هر هنگ در ارتش بریتانیا گروه نظامی خود را داشت.
باندهای مارش نوازی بر اساس سبک و کارکرد اولیه، ابزار موسیقی و تکنیک مورد استفاده شان طبقه بندی می شوند.
گروه های مارش نظامی یا گروه طبل نوازان از لحاظ تاریخی اولین گروه های راهپیمایی بودند. ابزار موسیقی در این باندها متفاوت است اما به طور کلی شامل آلات برنجی، چوبی و کوبه ای می شوند. با توجه به هدف اصلی آنها، گروه های راهپیمایی نظامی به طور معمول با یک خط مستقیم و مداوم در یک مسیر رو به جلو حرکت می کنند. موسیقی با سرعت مداوم ( ۱۲۰–۱۴۰ BPM ) انجام می شود تا حرکت پایدار ( رژه ) کل گروه نظامی را که گروه با آن همراهی می کند تسهیل کند.
گروه های مارش فعال عمدتاً همراه با سایر دسته های نظامی در رژه ها فعالیت می کنند.
برخلاف ایالات متحده، گروه های مارش به سبک نظامی در کشورهای آمریکای لاتین، بویژه کشورهایی با منشأ پروس، فرانسوی، اسپانیایی و پرتغالی، حضور پررنگی دارند است. چنین باندهایی در شیلی، آرژانتین، بولیوی، برزیل، اروگوئه، کلمبیا و پرو یافت می شوند. به طور خاص در اکوادور و ونزوئلا، قشر طبلها اصلی ترین گروه سبک نظامی مدارس است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگروه های مارش نواز عموماً بر اساس عملکرد، اندازه، سن، ابزار موسقی، سبک رژه و نوع نمایش آنها دسته بندی می شود. علاوه بر اجراهای رژه سنتی، بسیاری از گروه های موسیقی مارش در مسابقات ورزشی و در رقابتها به اجرای نمایش و موسقی می پردازند.
سازهای کوبه ای و بادی از زمان های بسیار قدیم در میدان جنگ استفاده می شده اند. یک نمونه از عصر آهن می تواند کارنیکس باشد. نمونه ای از باندهای موسیقی نظامی را باید در ارتش عثمانی جستجو کرد که باند Divânu Lügati't - Türk نام داشت و در قرن یازدهم میلادی فعال بود. [ ۱] سنت اروپایی باندهای نظامی که در دوره باروک شکل گرفت، تا حدودی تحت تأثیر سنت عثمانی قرار گرفت. [ ۲] [ ۳] [ ۴] جهانگرد سده هفدهم اولیا چلبی، به وجود ۴۰ صنف موسیقی در استانبول اشاره کرده است. [ ۵] در قرن 18th، هر هنگ در ارتش بریتانیا گروه نظامی خود را داشت.
باندهای مارش نوازی بر اساس سبک و کارکرد اولیه، ابزار موسیقی و تکنیک مورد استفاده شان طبقه بندی می شوند.
گروه های مارش نظامی یا گروه طبل نوازان از لحاظ تاریخی اولین گروه های راهپیمایی بودند. ابزار موسیقی در این باندها متفاوت است اما به طور کلی شامل آلات برنجی، چوبی و کوبه ای می شوند. با توجه به هدف اصلی آنها، گروه های راهپیمایی نظامی به طور معمول با یک خط مستقیم و مداوم در یک مسیر رو به جلو حرکت می کنند. موسیقی با سرعت مداوم ( ۱۲۰–۱۴۰ BPM ) انجام می شود تا حرکت پایدار ( رژه ) کل گروه نظامی را که گروه با آن همراهی می کند تسهیل کند.
گروه های مارش فعال عمدتاً همراه با سایر دسته های نظامی در رژه ها فعالیت می کنند.
برخلاف ایالات متحده، گروه های مارش به سبک نظامی در کشورهای آمریکای لاتین، بویژه کشورهایی با منشأ پروس، فرانسوی، اسپانیایی و پرتغالی، حضور پررنگی دارند است. چنین باندهایی در شیلی، آرژانتین، بولیوی، برزیل، اروگوئه، کلمبیا و پرو یافت می شوند. به طور خاص در اکوادور و ونزوئلا، قشر طبلها اصلی ترین گروه سبک نظامی مدارس است.
wiki: گروه مارش