گروه شِنگِن (Schengen Group)
اتحادیه ای از دولت های اروپا، هوادار آرمان های «پیمان نامۀ شنگن»، و به ویژه پشتیبان برچیدن کنترل گذرنامه ها در مرزهای مشترک داخل اروپا و تقویت مرزهای بیرونی. این پیمان نامه، که نخستین بار در مارس ۱۹۹۵ به اجرا گذاشته شد، در ۱۹۸۵ به امضای نمایندگان کشورهای بلژیک، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، و هلند رسید؛ و ایتالیا در نوامبر ۱۹۹۰، پرتغال و اسپانیا در ۱۹۹۱، یونان در ۱۹۹۲، اتریش در ۱۹۹۵، دانمارک، سوئد، فنلاند، و نیز ایسلند و نروژ، به عنوان نخستین دو کشوری که عضو «اتحادیۀ اروپا» نبودند، در ۲۰۰۱ این پیمان نامه را امضا کردند. این پیمان نامه در آغاز برای مدت سه ماه به صورت آزمایشی به اجرا گذاشته شد. در مه ۱۹۹۵، چندین کشور عضو اتحادیۀ اروپا، با اعتقاد به این که بسیاری از مهاجران غیرقانونی از طریق ایتالیا وارد قلمرو اتحادیۀ اروپا می شوند، این کشور را ترغیب به سخت ترکردن کنترل های ورود کردند. پیمان شنگن در ژوئن ۱۹۹۵ از طرف همۀ کشورهای امضاکننده برای همیشه لازم الاجرا شد، جز فرانسه، که با تمسّک به بندی که اجازه می داد شش ماه دیگر هم به کنترل گذرنامه ها ادامه دهد، از اجرای پیمان سرباز زد. در مارس ۱۹۹۶، بار دیگر فرانسه به بهانۀ نگرانی هایی که از بابت خطر ورود مواد مخدّر از طریق هلند داشت از اجرای این پیمان طفره رفت. انگلستان به سبب نگرانی از قاچاق مواد مخدّر، ورود تروریست ها، و حیوانات مبتلا به بیماری هاری براثر برچیدن کنترل های مرزی به این پیمان نپیوسته است. پیمان نامۀ شنگن از طرح موافقت نامه ای سرچشمه گرفت که در ژوئن ۱۹۸۵ بین بلژیک، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، و هلند در شنگن، واقع در لوکزامبورگ، منعقد شد.
اتحادیه ای از دولت های اروپا، هوادار آرمان های «پیمان نامۀ شنگن»، و به ویژه پشتیبان برچیدن کنترل گذرنامه ها در مرزهای مشترک داخل اروپا و تقویت مرزهای بیرونی. این پیمان نامه، که نخستین بار در مارس ۱۹۹۵ به اجرا گذاشته شد، در ۱۹۸۵ به امضای نمایندگان کشورهای بلژیک، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، و هلند رسید؛ و ایتالیا در نوامبر ۱۹۹۰، پرتغال و اسپانیا در ۱۹۹۱، یونان در ۱۹۹۲، اتریش در ۱۹۹۵، دانمارک، سوئد، فنلاند، و نیز ایسلند و نروژ، به عنوان نخستین دو کشوری که عضو «اتحادیۀ اروپا» نبودند، در ۲۰۰۱ این پیمان نامه را امضا کردند. این پیمان نامه در آغاز برای مدت سه ماه به صورت آزمایشی به اجرا گذاشته شد. در مه ۱۹۹۵، چندین کشور عضو اتحادیۀ اروپا، با اعتقاد به این که بسیاری از مهاجران غیرقانونی از طریق ایتالیا وارد قلمرو اتحادیۀ اروپا می شوند، این کشور را ترغیب به سخت ترکردن کنترل های ورود کردند. پیمان شنگن در ژوئن ۱۹۹۵ از طرف همۀ کشورهای امضاکننده برای همیشه لازم الاجرا شد، جز فرانسه، که با تمسّک به بندی که اجازه می داد شش ماه دیگر هم به کنترل گذرنامه ها ادامه دهد، از اجرای پیمان سرباز زد. در مارس ۱۹۹۶، بار دیگر فرانسه به بهانۀ نگرانی هایی که از بابت خطر ورود مواد مخدّر از طریق هلند داشت از اجرای این پیمان طفره رفت. انگلستان به سبب نگرانی از قاچاق مواد مخدّر، ورود تروریست ها، و حیوانات مبتلا به بیماری هاری براثر برچیدن کنترل های مرزی به این پیمان نپیوسته است. پیمان نامۀ شنگن از طرح موافقت نامه ای سرچشمه گرفت که در ژوئن ۱۹۸۵ بین بلژیک، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، و هلند در شنگن، واقع در لوکزامبورگ، منعقد شد.
wikijoo: گروه_شنگن