گروه تمرین ( انگلیسی: training group ) که تمرین حساسیت نیز نامیده می شود، نوعی جمع است که اعضاء آن، واکنشهای خود در مقابل دیگر اعضاء و شیوه تعامل در گروه های کوچک را مطالعه می کنند. چنین گروهی معمولاً از ۸ تا ۱۵ نفر تشکیل شده و به واسطه فعالیتهایی مانند ایفای نقش، بحث و تلاش برای حل مسائل و نظیر آنها، هر عضوی بر اساس نقد و بازخوردهای دیگر اعضاء، در مورد خود، رفتار، هیجانها و عواطف خود بیشتر می آموزد. در مورد اثرات شرکت در فعالیتهای گروه نیز، یکسری مطالعات مستقل انجام شده است. از جمله در سال ۱۹۷۵م، نانسی آدلر و دانیل گولمن در گزارشی مدعی شدند که در مقایسه با افراد عادی، اعضاء فعال چنین گروه هایی نسبت به اهداف انتخابی خود، تغییر و تفاوت محسوسی بروز می دهند. [ ۱] کارل راجرز که یکی از برجسته ترین نظریه پردازان شکل گیری شخصیت است، تشکیل گروه های تمرین حساسیت را بزرگ ترین نوآوری قرن توصیف کرده است. [ ۲]
ایفای نقش در خدمت مقاصد آموزشی قدمتی دیرینه دارد. اما شاید اولین کاربرد بازیگری در ارتباط با روان شناسی توسط جیکوب ال. مورنو، روان پزشک و روان شناس آمریکایی اتریشی تبار در فعالیت های گروه درمانی شکل گرفت و به ابتکار اصطلاح سایکودراما منجر شد. در اواسط دهه ۱۹۴۰م، کورت لوین، روان شناس آلمانی و همکارانش ضمن پیگیری و گسترش فعالیتهای گروه درمانی، قدم بعدی را برداشته و بازیگری را در خدمت مطالعه رفتار اجتماعی انسان قرار دادند. بر همین اساس به زودی یک آزمایشگاه مطالعاتی وابسته به وزارت نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا به صورت رسمی تأسیس و به این گونه مطالعات تخصیص داده شد. اصطلاح گروه تمرین احساسات نیز در سال ۱۹۴۷م، طی یک همایش مددکاران اجتماعی، زمانی که از گروهی از شرکت کنندگان دعوت به ایفای نقش شد، رواج پیدا کرد. [ ۳]
گروه تمرین یک جمع مطالعاتی است. مسئولیت اصلی یادگیری هر عضوی بر عهده خود اوست. وظیفه جمع ایجاد محیطی است که اعضاء بتوانند تجربیات شخصی خود را آزادانه به اشتراک بگذارند. تعامل و بازخوردهای متقابل بین اعضاء کشف و توضیح جزئیات رفتاری و عواطف و هیجان های نهفته در آن را تسهیل می کند. به این ترتیب به هر عضوی امکان داده می شود که تأثیر کنش عملی خود بر جمع را ارزیابی کرده و آن را با اهداف نظری خود مقایسه کند. علاوه بر مطالعه شخصیت و رفتار شخصی، گروه می تواند بر نوع خاصی از رفتار تمرکز کند. برای مثال تأثیر خشم یا شوخی را بر تصمیمات یک جمع کوچک مطالعه کند؛ یا حتی شرایط آب و هوا را به منظور درک بهتر اثرات آن بر رفتار انسان در گروه های کوچک ارزیابی نماید. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایفای نقش در خدمت مقاصد آموزشی قدمتی دیرینه دارد. اما شاید اولین کاربرد بازیگری در ارتباط با روان شناسی توسط جیکوب ال. مورنو، روان پزشک و روان شناس آمریکایی اتریشی تبار در فعالیت های گروه درمانی شکل گرفت و به ابتکار اصطلاح سایکودراما منجر شد. در اواسط دهه ۱۹۴۰م، کورت لوین، روان شناس آلمانی و همکارانش ضمن پیگیری و گسترش فعالیتهای گروه درمانی، قدم بعدی را برداشته و بازیگری را در خدمت مطالعه رفتار اجتماعی انسان قرار دادند. بر همین اساس به زودی یک آزمایشگاه مطالعاتی وابسته به وزارت نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا به صورت رسمی تأسیس و به این گونه مطالعات تخصیص داده شد. اصطلاح گروه تمرین احساسات نیز در سال ۱۹۴۷م، طی یک همایش مددکاران اجتماعی، زمانی که از گروهی از شرکت کنندگان دعوت به ایفای نقش شد، رواج پیدا کرد. [ ۳]
گروه تمرین یک جمع مطالعاتی است. مسئولیت اصلی یادگیری هر عضوی بر عهده خود اوست. وظیفه جمع ایجاد محیطی است که اعضاء بتوانند تجربیات شخصی خود را آزادانه به اشتراک بگذارند. تعامل و بازخوردهای متقابل بین اعضاء کشف و توضیح جزئیات رفتاری و عواطف و هیجان های نهفته در آن را تسهیل می کند. به این ترتیب به هر عضوی امکان داده می شود که تأثیر کنش عملی خود بر جمع را ارزیابی کرده و آن را با اهداف نظری خود مقایسه کند. علاوه بر مطالعه شخصیت و رفتار شخصی، گروه می تواند بر نوع خاصی از رفتار تمرکز کند. برای مثال تأثیر خشم یا شوخی را بر تصمیمات یک جمع کوچک مطالعه کند؛ یا حتی شرایط آب و هوا را به منظور درک بهتر اثرات آن بر رفتار انسان در گروه های کوچک ارزیابی نماید. [ ۴]
wiki: گروه تمرین