گرو گشتن

لغت نامه دهخدا

گرو گشتن. [ گ ِ رَ / رُو گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) گرو گردیدن. رهان مالی شدن :
بهر لقمه گشت لقمانی گرو
وقت لقمان است ای لقمه برو.

مولوی.

( مصدر ) مورد گرو واقع شدن رهن گشتن : بهر لقمه گشت لقمانی گرو وقت لقمان است ای لقمه برو . ( مثنوی )

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید