گره گشا. [ گ ِ رِه ْ گ ُ ] ( نف مرکب ) گره گشاینده. مجازاًبمعنی گشاینده مشکل و آسان کننده کار : عشق است گره گشای هستی گردابه زهاب خودپرستی.نظامی.آن می که گره گشای کار است با نفس ، چو روح سازگار است.نظامی.گفت ای نفس تو جان فزایم اندیشه تو گره گشایم.نظامی.چو غنچه جمله فروبستگی است کار جهان تو همچو باد بهاری گره گشا میباش.حافظ.