گره چینی

البته هنر گره چینی فقط در معماری رواج ندارد و یکی از زیرشاخه های صنایع چوب نیز می باشد. هنر گره چینی هنری زیبا و اصیل است که به دلیل زحمت زیاد هزینه زیادی هم دربردارد و می توان نمونه های این هنر را که بر روی چوب انجام گرفته در اماکن متبرکه مانند آستان قدس رضوی یا حرم شاه عبدالعظیم مشاهده نمود.
• Girih Tiles and Islamic Geometric Designs in Modern Architecture
• Interactive Girih Tile game
• John Savard's reconstructions
• "Medieval Islamic architecture presages 20th century mathematics". Harvard University Gazette. ۲۰۰۷ - ۰۲ - ۲۲. Retrieved 2007 - 03 - 14.
• "Medieval Islamic tiling reveals mathematical savvy". New Scientist. ۲۰۰۷ - ۰۲ - ۲۲. Retrieved 2007 - 03 - 14.
تاریخچه
گره چینی چوب از هنرهای ظریفی است که از اوایل دوره اسلامی در ایران رایج بوده است. برخی پژوهشگران احتمال داده اند استفاده از این هنر از دوران خلفا عباسی آغاز شده و در قرن ۶ تا ۸ هجری قمری در مصر و سوریه متداول شده و از همان زمان به ایران رسیده است.
بر اساس شواهد و آثار موجود پیشینه هنر گره چینی در معماری ایران به دوره سلجوقی و صفوی بازمی گردد و خاستگاه آن نیز شهر اصفهان بوده است. از این سبک کار به طور معمول در ساخت درهای اماکن متبرکه، مقابر، منابر و از مشبک در پنجره های منازل و کاخ ها و نرده ها استفاده می شده است. از دوران صفوی به بعد تعبیه شیشه های رنگی در چوب های مشبک رایج شده و در اصطلاح به «ارسی» مشهور شد. هنرهای چوبی پس از صفویه به خصوص در دوران قاجار نه تنها تکامل فنی نداشت بلکه با افت فنی نیز روبرو شد. البته هنر ارسی سازی در این دوره به اوج خود رسید.
به طور کلی از چوب و فراورده های آن در بناهای صد سال اخیر به عنوان مصالحی مؤثر در ستونهای چوبی، پوشش سقف های دوجداره خارجی و توفال سازی، در ساختن پنجره های ارسی و پنجره های ظریف با کارهای هنری مختلف گره سازی، قواره بری و غیره استفاده شده است.
گره چینی فلزی
گره چینی فلزی به هنری که با قطعات فلزی و شیشه های رنگی شکل های متنوع هندسی به طور هماهنگ در یک کادر مشخص قرار گرفته و به صورت منظم تکرار می شوند، می گویند. در تعریف دیگر، گره چینی مجموعه ای از ترکیب هماهنگ شکل های هندسی است که به صورت به هم پیچیده، موزون و جذاب از طریق خط های راست یا کمانی ایجاد شده اند، گفته می شود.