گرمایش هوای خورشیدی ( به انگلیسی: Solar air heat ) یک فناوری گرمایی خورشیدی است که در آن انرژی خورشیدی، تابش آفتاب، توسط یک واسط جاذب گرفته شده و برای گرمایش هوا بکار می رود. [ ۱] گرمایش هوای خورشیدی یک فناوری گرمایش انرژی جانشین پذیر است که برای گرمایش یا تهویه هوای ساختمان ها یا تجهیزات گرمایی بکار می رود. این در واقع به صرفه ترین فناوری خورشیدی از میان بقیه نمونه های مشابه است، به ویژه در کاربردهای تجاری و صنعتی، و بیشترین استفاده آن در انرژی ساختمان در گرم نمودن هوا است که شامل گرمایش فضا و عملیات گرمایی صنعتی است.
گیرنده های هوای گرم خورشیدی را می توان به دو دسته تقسیم نمود:[ ۲]
• گیرنده های لعاب زدوده یا جاذب ( کاربرد اصلی در گرمایش هوای محیط در تجهیزات تجاری، صنعتی، کشاورزی و تولیدی )
• گیرنده های خورشیدی لعاب زدوده ( انواع گردشی که معمولاً برای گرمایش هوا بکار می رود )
عبارت «گیرنده لعاب زدوده» به معنای یک سامانه گرمایش هوای خورشیدی است شامل یک جاذب فلزی بدون هیچگونه شیشه یا لعابی بر روی آن. رایجترین نوع گیرنده های لعاب زدوده در بازار گیرنده خورشیدی جذبی است. [ ۳] این فناوری تحت عنوان دیوار خورشیدی ( SolaWall ) توسط وبسایت محیط زیستی شرکت مهندسی حفاظت زمین که با اداره انرژی ایالات متحده ( NREL ) و منابع طبیعی کانادا در زمینه تجاری سازی این فناوری در سراسر دنیا همکاری داشت، در دهه ۱۹۹۰ اختراع و ثبت شد. [ ۴] این فناوری به شدت تحت نظارت این عوامل دولتی بود، و منابع طبیعی کانادا ابزار نرم افزاری امکان سنجی RETScreen را برای مدل سازی ذخیره انرژی از گیرنده های جذبی خورشیدی ساخته است. از آن زمان چندین هزار سامانه گیرنده جذبی خورشیدی در تأسیسات متنوع تجاری، صنعتی، بنگاهی، کشاورزی، و تولیدی در بیش از ۳۰ کشور در سراسر دنیا نصب شده است. [ ۵] [ ۶] این فناوری به طور عمده در کاربری های صنعتی مانند کارگاه های تولید و مونتاژ که نیازمند تهویه زیاد هوا، گرمایش سقف طبقاتی، و اغلب فشار منفی در ساختمان هستند، بکار می رود. نخستین گیرنده جذبی لعاب زدوده دنیا توسط کمپانی فورد موتور در بخش مونتاژ در اوکویل کانادا نصب شد. [ ۷]
با گرایش روزافزون به نصب سامانه های انرژی تجدیدپذیر در ساختمان ها، گیرنده های خورشیدی جذبی اکنون بخاطر تولید بالای انرژی ( تا اوج ۵۰۰–۶۰۰ وات بر متر مربع گرمایی ) ، تبدیل بالای خورشیدی ( تا ۸۰٪ ) و هزینه سرمایه کمتر در مقایسه با مولد خورشیدی ( فتو ولتائیک ) و گرمایش آبی خورشیدی، در تمام انواع ساختمان ها بکار می رود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیرنده های هوای گرم خورشیدی را می توان به دو دسته تقسیم نمود:[ ۲]
• گیرنده های لعاب زدوده یا جاذب ( کاربرد اصلی در گرمایش هوای محیط در تجهیزات تجاری، صنعتی، کشاورزی و تولیدی )
• گیرنده های خورشیدی لعاب زدوده ( انواع گردشی که معمولاً برای گرمایش هوا بکار می رود )
عبارت «گیرنده لعاب زدوده» به معنای یک سامانه گرمایش هوای خورشیدی است شامل یک جاذب فلزی بدون هیچگونه شیشه یا لعابی بر روی آن. رایجترین نوع گیرنده های لعاب زدوده در بازار گیرنده خورشیدی جذبی است. [ ۳] این فناوری تحت عنوان دیوار خورشیدی ( SolaWall ) توسط وبسایت محیط زیستی شرکت مهندسی حفاظت زمین که با اداره انرژی ایالات متحده ( NREL ) و منابع طبیعی کانادا در زمینه تجاری سازی این فناوری در سراسر دنیا همکاری داشت، در دهه ۱۹۹۰ اختراع و ثبت شد. [ ۴] این فناوری به شدت تحت نظارت این عوامل دولتی بود، و منابع طبیعی کانادا ابزار نرم افزاری امکان سنجی RETScreen را برای مدل سازی ذخیره انرژی از گیرنده های جذبی خورشیدی ساخته است. از آن زمان چندین هزار سامانه گیرنده جذبی خورشیدی در تأسیسات متنوع تجاری، صنعتی، بنگاهی، کشاورزی، و تولیدی در بیش از ۳۰ کشور در سراسر دنیا نصب شده است. [ ۵] [ ۶] این فناوری به طور عمده در کاربری های صنعتی مانند کارگاه های تولید و مونتاژ که نیازمند تهویه زیاد هوا، گرمایش سقف طبقاتی، و اغلب فشار منفی در ساختمان هستند، بکار می رود. نخستین گیرنده جذبی لعاب زدوده دنیا توسط کمپانی فورد موتور در بخش مونتاژ در اوکویل کانادا نصب شد. [ ۷]
با گرایش روزافزون به نصب سامانه های انرژی تجدیدپذیر در ساختمان ها، گیرنده های خورشیدی جذبی اکنون بخاطر تولید بالای انرژی ( تا اوج ۵۰۰–۶۰۰ وات بر متر مربع گرمایی ) ، تبدیل بالای خورشیدی ( تا ۸۰٪ ) و هزینه سرمایه کمتر در مقایسه با مولد خورشیدی ( فتو ولتائیک ) و گرمایش آبی خورشیدی، در تمام انواع ساختمان ها بکار می رود. [ ۸]
wiki: گرمایش هوای خورشیدی